Vroeger is dood
De tijd dat Jason Reitman nog bekendstond als ‘zoon van’ is definitief voorbij. Hij heeft dan misschien nog niet zo’n rij kassuccessen op zijn naam staan als vader Ivan Reitman (Kindergarten Cop, Ghost Busters, Junior), maar geldt inmiddels toch zeker als de interessantere filmmaker van de twee. Jason Reitman maakte een verdienstelijke debuutfilm (Thank You for Smoking), een ijzersterke opvolger (Juno) en een nóg betere derde film (Up in the Air), en geldt daarmee als een van de meest getalenteerde filmmakers van de afgelopen jaren.
Dat schept natuurlijk hoge verwachtingen voor zijn vierde film, ook al omdat Reitman weer samenwerkt met Diablo Cody, de schrijfster van Juno. Deze voormalige paaldanseres en telefoonseks-operator heeft het succes van haar eerste scenario aangegrepen om zich fulltime op de schrijverij te storten en excelleert in venijnige dialogen.
Het resultaat van de hernieuwde samenwerking van de makers van Juno heet Young Adult. We maken kennis met een schrijfster (Charlize Theron) die enigszins is vastgelopen in haar ogenschijnlijk succesvolle leven en al een tijdje op zoek is naar… Tja, dáár zit dus het probleem. Ze weet eigenlijk niet zo goed wat ze zoekt. Maar als een jeugdvriend (Patrick Wilson) zo vriendelijk is haar een geboortekaartje te sturen, denkt ze het opeens wel te weten. Ze wil haar oude leventje terug. En de beste manier om dat te bereiken is hém terug te winnen. Dat hij zojuist vader is geworden en zich alleszins tevreden in die nieuwe rol lijkt te schikken, ziet ze niet als een obstakel. Hij zal voor haar kiezen, dat lijdt geen twijfel.
En dus graait ze in een opwelling haar spullen bijeen en stapt in de auto om koers te zetten naar het provincieplaatsje waar ze haar jeugd heeft doorgebracht. Daar is niets veranderd. Of alles. Het is maar hoe je het wilt zien. Een reeks pijnlijke (en geestige) ontmoetingen en een stevige hoeveelheid drank later begint het onvermijdelijke besef dan toch door te dringen dat je het verleden niet meer terug kunt halen.
Wat Young Adult gemeen heeft met Juno is een schurend soort humor. De toonzetting is vaak grimmig en geestig tegelijk. Maar onderlinge vergelijking tussen de twee films valt toch beslist uit in het nadeel van Young Adult. Dat heeft vooral met de hoofdpersoon te maken. Juno – een eigenwijs, zwanger zestienjarig opdondertje – was een personage dat de toeschouwer met al haar charmes en onhebbelijkheden van meet af aan wist in te pakken. Dat geldt niet voor de door Theron vertolkte hoofdpersoon van Young Adult. Daar krijgen we een film lang amper vat op. Gaandeweg komen we weliswaar een paar dingen te weten die haar vreemde gedrag in een nieuw licht plaatsen, maar er blijft toch steeds een afstand bestaan tussen hoofdpersoon en toeschouwer.
Daarmee is niet gezegd dat het een povere film zou zijn. Er zijn genoeg sterke scènes, geestige details, snedige dialogen en visuele vondsten om Young Adult een ruime voldoende te geven. Maar van een begenadigd regisseur als Jason Reitman hadden we méér verwacht.
Young Adult. Regie: Jason Reitman. Vanaf 16 februari in de bioscoop.
