Spring naar de content

Bruto

Het is crisis, ook in de sport.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Afgelopen week hing ergens in Athene een vrouw uit een raam van een kantoorgebouw. Ze kon ieder moment springen. De angst om brodeloos te raken had haar in een wanhopige dreigspringer veranderd. Ze sprong niet. Ergens in diezelfde stad voetbalt een Nederlands-Ghanese voetballer. Zijn naam is Quincy Owusu Abeyie, en hij heeft het ook niet gemakkelijk.

Het is Crisis, ook in de sport. In de laatste transferperiode, afgelopen januari, verkasten veel minder voetballers voor nog veel minder geld dan normaal van de ene vereniging naar de andere.

Hoe komt dat toch, vroegen journalisten aan sportmarketeers. Dat komt door de Crisis, antwoordden zij.

Dan ben je uitgepraat. Als iets door de Crisis komt, kun je slechts zwijgen en bidden dat het goed komt.

Meer nog dan andere jaren keek ik daarom uit naar de Lijst der Lijsten die het tijdschrift NuSport jaarlijks samenstelt. De InkomensTop-100 heet-ie, de ranglijst van de honderd best verdienende Nederlandse sporters. De enige lijst die ertoe doet; de wereld is immers teruggebracht tot een ranglijst van winstgevendheid. Rijkdom – of het gebrek eraan – als ultieme maatstaf.

De NuSport-redactie leidt het artikel in met de opmerking dat gebruik is gemaakt van ‘accurate schattingen’. Slechts enkele sporters waren zo vriendelijk om hun financiële huishouding naar de redactie te sms’en. (Redacteur: Wesley, wat heb je ongeveer omgezet dit jr? Grt. Wesley: 12, gok ik. Mljn. Mzl.)

Daarna volgt die lijst, soms tot op de euro accuraat geschat. Het is een lijst om uren naar te staren, bij weg te dromen en eindeloos over te piekeren. Een rangorde om in te verdwalen, vol namen die deuren openen naar een verleden waarvan je niet wist dat je er nog herinneringen aan bewaarde. Een opsomming die vragen oproept, over jezelf en over de wereld.


Vragen als: wie is ook alweer Marvin Emnes en hoe komt hij in godsnaam rond van die schamele negen ton die hij ieder jaar krijgt bijgeschreven? Wat is er gebeurd met Anouar Diba (ex-NAC) dat hij tegenwoordig in de woestijn van Qatar voor een hongerloon van nauwelijks meer dan een miljoen (1.115.000, accuraat geschat) linksbacks moet passeren? Kan de vriendin van Jos Hooiveld (ex-Zwolle) wel een huishouden runnen van die 700.000 euro die haar geliefde thuisbrengt?

Boven in de lijst vallen de klappen nog mee, al is het geruststellend te weten dat Wesley Sneijder niet de enige kostwinner is thuis. En Nigel de Jong – met zijn 8.610.000 euro net naast het podium, helaas! – is volgens de redacteuren van NuSport met zijn club in onderhandeling over een verbeterd contract. Het zal tijd worden; alles wordt maar duurder en Nigel werkt zich nog altijd een slag in de rondte voor een appel en een ei. De onderhandelingen verlopen voorlopig moeizaam, schijnt. Dat zal de Crisis wel weer wezen. Doorzetten, Nigel.

In sporten waar geen bal en grasveld en schoenen met noppen komen kijken, bijten ze al veel langer op een houtje. Een jaarsalaris van zo’n Robert Gesink bijvoorbeeld, daar kun je in Amsterdam misschien net twee dagen voor parkeren. Acht ton, het is niet veel, maar het komt uit een goed bankiershart, zullen we maar zeggen. Roel Brouwers en Romeo Castelen doen het er ook mee. De tweede wielrenner op de lijst, Bauke Mollema, zal er wel een baantje bij hebben. Een loontje van 650.000 euro, ik zou het niet in de krant willen hebben. Jan Kromkamp (rechtsback van Go Ahead Eagles) zat rond de armoedegrens, maar dat komt omdat hij maar een half jaarsalaris heeft opgestreken vorig jaar. Bij de adelaars uit Deventer speelt hij namelijk voor niks. Ik herhaal: voor niks. Zo ver is het al gekomen.


Quincy, ooit bij Ajax en Arsenal, voetbalt nu in Athene, bij Panathinaikos. NuSport heeft becijferd dat hij het moet doen met net iets meer dan een miljoentje per jaar. Daar moet hij alles zelf van betalen. Hoe doet-ie dat?

Ik bladerde terug naar het begin van de lijst en las het woord ‘bruto-bedragen’. Ook dat nog.

Onderwerpen