Spring naar de content

Wat is nog deftig?

De roemruchte Arbeiderspers, dat kroonjuweel van de sociaal-democratie en ooit de bakermat van de Weekbladpers Groep, als instituut onlosmakelijk aan Amsterdam verbonden – welnu, die Arbeiderspers is verhuisd naar Utrecht.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Nog een stukje geschiedenis: Het Vrije Volk was het dagblad dat na de oorlog werd uitgegeven door de Arbeiderspers. Even was het zelfs de grootste krant van Nederland, met driehonderd redacteuren in dienst. De tijdschriftenpoot van De Arbeiderspers leeft nog altijd voort als De Weekbladpers. Van de boekenuitgeverij, legendarisch geworden onder directie van Theo Sontrop en Martin Ros, is het onderdeel AP inmiddels ingetrokken bij A.W. Bruna. Uitgeverij Balans, een ander onderdeel, woont thans op kamers bij De Bezige Bij. Het damesfonds Archipel was eerder al in stilte opgeheven.

Afgelopen week was de housewarming van de nieuwe partners AP & Bruna. Op foto één staat de vleesgeworden synthese. Links Ilja Gort, het beste wat Bruna te bieden heeft. Zelfs de witte wijn die werd geschonken, is van hem. Rechts het bevallige AP-icoon Rosita Steenbeek.

Heeft nog bij Fellini op schoot gezeten, samen met de qua gemoed vergelijkbare Anita Ekberg. Chiquer vind je ze niet aan deze zijde van de Atlantische Oceaan. Qua omzet is Bruna veruit de grootste. Hoe ziet zo’n fusie eruit die beleefdheidshalve geen overname mag worden genoemd? Omwille van de deftigheid wordt AP overal het eerst genoemd. Dat zie je al op het parkeerterrein. Je ziet het aan de nieuwe domeinnaam (apawb.nl) en je ziet het aan de nieuwe catalogus, die opent met het nette AP-fonds. De obsolete drukwerkversie van de boekenfolder is er overigens alleen nog voor die paar deftige krantenredacties die weigeren de digitale catalogus op internet te raadplegen, zo vertrouwde Joop Boezeman, de grand old man van A.W. Bruna ons toe. Deftige krantenredacties? Hebben we die dan nog in Nederland? Toch niet het doktersvrouwtjesorgaan van Peter Vandermeersch, dat uit de derde hand roddelt over het prinselijke brein? De nieuwe chef boeken van NRC heet Michel Krielaars. Is hij te chic om op internet te kijken? Dat zou werkelijk amusant zijn. Of is de Volkskrant wellicht te deftig? De PVV adverteert erin, en die zal toch wel weten waar haar doelgroep zit? Voor wie drukken AP & Bruna dan toch die catalogus? Een deftige Nederlandse krant, als die er niet is, zouden ze hem terstond moeten uitvinden.


De tweede foto werd niet genomen in de Domstad, maar in een galerie in Haarlem, eveneens een bisschopsstad. Links staat de eerbiedwaardige Cherry Duyns, ex-hotemetoot van de VPRO en schrijver van drie romans die allemaal Dicht Bij Zee zijn: De zondagsjongen, Dante’s trompet en De Chinese knoop. Thans verschijnen ze in één band, opdat niemand vergeet. Klaas Gubbels is de kunstschilder ter rechterzijde. Hij maakte het Portret van Cherry Duyns, de houtdruk op de achtergrond, met louter pijpen. Duyns bezat er ooit tientallen. Net als Mulisch. Ook deftig. Ook auteur. En ook uit Haarlem. We zijn weer rond.

Onderwerpen