Spring naar de content

Polderpunk

Was 1977 een cesuur in de Nederlandse geschiedenis omdat toen de Sex Pistols hier optraden? Welnee, het fenomeen polderpunk had amper iets om het lijf. Onze jeugd luisterde liever naar Abba en Queen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Roelof Bouwman

Je hoort vaak zeggen dat we in Nederland heel erg de vinger aan de pols hebben bij nieuwe ontwikkelingen in de popmuziek. Bij nogal wat Amerikaanse en Britse acts zouden we zelfs bekendstaan als een soortement springplank naar internationaal succes. Deze status zouden we hebben verworven in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw, want toen wist Nederland zichzelf als hip en trendgevoelig muziekland op de kaart te zetten. Zou het? Meten is weten, dus laten we eens een paar steekproeven doen. Om met de jaren vijftig te beginnen: de grootste en belangrijkste popartiest van dat decennium was uiteraard Elvis Presley. Zijn eerste Nederlandse nummer-éénhit – het nogal atypische Wooden Heart – scoorde hij evenwel pas in februari 1961. In de Verenigde Staten had Presley op dat moment al zestien charttoppers achter de rug – de eerste (Heartbreak Hotel) dateerde van april 1956 – en in Groot-Brittannië reeds tien. Werd Nederland daarna alsnog wakker? Nee, niet echt. Want toen The King in augustus 1977 zijn laatste adem uitblies, kon hij bogen op in totaal achttien Amerikaanse nummer-éénhits, zestien Britse, maar slechts twee Nederlandse. Schakelen we door naar de jaren zestig, het decennium van (vooral) The Beatles en the Rolling Stones. Hadden we beide bands in Nederland meteen in de smiezen? Nee, want zowel bij The Beatles als the Rolling Stones zat er tussen hun eerste Britse en hun eerste Nederlandse hit ruim een jaar. Inzake The Beatles werden we zodoende afgetroefd door ‘zelfs’ de Duitse platenkopers, en bij the Rolling Stones waren ook de Amerikanen ons voor. Wisten we ons daarna wellicht te revancheren? Pijnlijke vraag. Want hoewel The Beatles en the Stones hier zeer populair werden, doen we er goed aan hun succes vooral niet te overdrijven. Ter illustratie: de single die in Nederland in 1967 het vaakst over de toonbank ging heette niet All You Need is Love, Let’s Spend the Night Together, Penny Lane of We Love You, maar Waarom heb jij me laten staan, van De Heikrekels. En in 1968? Nee, niet Hey Jude, Jumpin’ Jack Flash, Lady Madonna of She’s A Rainbow, maar Ich bau’ dir ein Schloss, van Heintje. Minstens zo saillant: de enige Beatlesconcerten in Nederland voltrokken zich – échte fans hoeven we niets te vertellen – in een veilinghal in het West-Friese dorp Blokker. Terwijl John, Paul, George en Ringo zich in Amerika moesten behelpen met tot de nok toe gevulde honkbalstadions. U begrijpt: Nederland was destijds echt enórm hip en happening.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week