Het is vandaag een beetje dierendag
Vanochtend veroorzaakte een zwaan in de middenberm van de A13 in beide richtingen files van samen vijftien kilometer. Er moest worden gewacht op de Dierenambulance: medewerkers vingen het dier tenslotte en namen het mee. Tijdens de reddingsactie werd de snelweg in beide richtingen deels afgesloten. Natuurlijk, bij de automobilisten die in de rij stonden zullen niet de meest diervriendelijke oplossingen voor het probleem door het hoofd zijn geschoten. Maar zwanen zijn nu eenmaal beschermde dieren. Het zou een fikse commotie hebben gegeven wanneer het beest zou zijn afgeschoten. Vroeger niet, nu wel. Het is een soort compassie die ongetwijfeld voortkomt uit schuldgevoel (want er sneuvelde vast heel wat natuur voor die A13, en zwanen zijn niet voor niets beschermd), maar toch. Het is vandaag een béétje dierendag.
We eten elke dag een lapje vlees, maar vinden het heel normaal dat sommige dieren die door toedoen van de mens het loodje leggen, worden opgezet en tentoongesteld. Zie de dominomus, de vuurpijlmuis, de Tweede-Kamermuis en de traumameeuw. Daar had de snelwegzwaan mooi bij gepast – als ie door een onverlaat was afgemaakt.
Om de zoveel tijd is er kennelijk een incident nodig dat ons aanzet tot het nadenken over onze verhouding met dieren. Op dat vlak gaat er natuurlijk veel mis, maar er zijn lichtpuntjes. Beesten die we buiten de vleesproductie houden, lijken vaker op genade te kunnen rekenen. Zelfs bij mensen die we daar intuïtief misschien niet direct toe in staat achten. Vandaag werd bekend dat er op het terrein van de Hells Angels in Amsterdam kadavers waren gevonden van twaalf honden en een kat. Ze waren netjes begraven in de achtertuin. Misschien mag dat niet, maar dertien keer heeft een groep stoere mannen met meterslange strafbladen er kennelijk voor gekozen hun dode huisdier niet naar de destructor af te voeren of in de nabijgelegen Amstel te kieperen.
Het is vandaag een goede dag voor de dieren. En als we onszelf moeten geloven, zegt dat ook iets over mensen.
