Holy Kama
U moet de groeten hebben van Kamagurka. Ik was in het weekeinde even bij hem in Brugge om te bespreken wat hij voor de toekomst van HP/De Tijd kan betekenen. Want natuurlijk laten we Kamagurka niet gaan. Het grootste deel van mijn werkweek bestaat tegenwoordig uit dit soort afspraken, budgetbesprekingen, brainstorms met reclamebureaus, een enkel droevig afscheidsgesprek maar gelukkig dus ook veel, heel veel inspirerende gesprekken met redacteuren, freelancers, fotografen, tekenaars en andere creatieven over dat spannende nieuwe maandblad dat we gaan maken en die, echt waar, unieke site die erbij komt.
Als je denkt dat je een druk leven hebt, is het altijd goed om even met de Belg te praten. Hij moest die avond optreden in Brussel, binnenkort stond-ie drie dagen in Zwolle in het theater en daarna een paar dagen in Rotterdam, dat alles als try-outs voor het begin van een heuse toernee, die begint in De Kleine Komedie in Amsterdam. Ik zou kaartjes kopen als ik u was.
Loop anders even naar de boekwinkel voor de aanschaf van zijn net uitgekomen fantastische verzameld werk (tot nog toe), The Holy Kama.
In zijn woonplaats Brugge is hij onlangs als curator aangesteld voor een groots kunstproject, Kamarama, dat van mei tot augustus zal lopen. Daarvoor haalt hij uit de hele wereld geestverwanten naar de stad en stelt hun werken tentoon. Ondertussen houdt hij open atelier midden in de stad. En dat zijn dan de dingen die hij erbij doet. Als-ie ‘s ochtends opstaat (allee, het is weleens wat later dan wij kantoorslaven), pakt hij de pen al voor zijn eerste tekeningen voor NRC, Humo, een paar buitenlandse bladen en ons; daarna is het op naar het atelier voor het echte schilderwerk.
En je kunt hem altijd bellen voor een kleine brainstorm, zoals ik onlangs deed op een maandagmiddag. “Waar zit je?” vroeg ik. In de kinderboerderij was-ie, met zijn dochter. Dat moet ook gebeuren. Maar gelukkig had hij zijn iPad bij zich. En een uurtje later had ik een fantastisch voorstel voor een cover binnen.
“Droogt het nooit op?” vroeg ik hem zaterdag. “Heb je nooit last van een writer’s block?” Hij schudde glimlachend het hoofd. “Neuh. Als ik mijn pen oppak, komt er een tekening uit. Dat is een zekerheid in mijn leven.”
@FrankPoorthuis
