Spring naar de content

De ondergang van de Costa Concordia

Zangeres Justine Pelmelay was aan boord van het rampschip Costa Concordia. Ze wilde er een clip opnemen voor haar nieuwe single, Op zoek naar geluk. Het liep even anders.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Ivo van Woerden

Het schrapende geluid van metaal op metaal gaat Justine Pelmelay (53) door merg en been. De tranen springen haar in de ogen. Op zijn weg naar het water schampt de reddingssloep, waarop zij met ongeveer honderdvijftig anderen een plekje heeft bemachtigd, het gekapseisde cruiseschip Costa Concordia. Pelmelay is blij dat ze aan boord is en dat ze een zwemvest heeft, maar dat tergende geschraap grift zich in haar geheugen – mét het beeld van de mensen in een overvolle andere sloep, die zich aan alles wat enig houvast biedt vastgrijpen om niet het water in te storten, en het uitschreeuwen van doodsangst. “Kijk dan, kijk dan!” roept haar vriend Ronald van Driel (44), die met haar in de sloep zit. “Nee,” zegt Justine, en slaat de handen voor haar ogen. “Ik kijk niet! Anders heb ik geen hoop meer.” Met een smak komt de sloep op het ijskoude water van de Middellandse Zee terecht. Iedereen houdt elkaar vast. Er wordt gebeden. In het holst van de nacht bereiken de schipbreukelingen moe en verkleumd de kust en klauteren de kade op. Verdwaasd kijken ze om zich heen. Waar zijn ze? “Een eiland,” zegt iemand. “We zitten op een eiland.” Vijfentwintig mensen vinden die nacht de dood, zeven opvarenden worden niet meer teruggevonden. Pelmelay is een van de ruim vierduizend overlevenden. Op de kade zingt ze het refrein van Leonard Cohens ballad Hallelujah.

Het is goed mogelijk dat u niet meer weet wie Justine Pelmelay is. In 1989 deed ze mee aan het Eurovisie Songfestival met Blijf zoals je bent. Ze toerde enige tijd door het land en bracht wat platen uit, maar na haar scheiding, elf jaar geleden, kon ze van het zingen niet meer rondkomen en zocht ze vast werk. Inmiddels is ze programme manager bij KPN, onder haar echte naam Anneke Pelmelay. Daarnaast heeft ze een aantal bijbanen. Zo is ze ambassadrice van Cruise Travel, dat boottochten organiseert onder het motto ‘grenzeloos genieten’. Een van de mensen die ze als ambassadrice enthousiast weet te maken voor een cruise is haar partner Ronald van Driel. Dat valt niet mee. Van Driel: “Ik hou niet van boten.” Maar hij laat zich overhalen tot een negendaagse Middellandse Zee-cruise met de Italiaanse rederij Costa Crociere. Wat helpt, is de prijs: 1100 euro voor tweepersonen, all-inclusive. Het stel wil het nuttige met het aangename verenigen en aan boord van het luxueuze schip wat scènes opnemen voor de clip van het nummer Op zoek naar geluk, waarmee Justine haar carrière nieuw elan hoopt te geven.

Op maandag 9 januari vliegen ze naar Barcelona, waar de Costa Concordia in de haven ligt. De kolos telt dertien dekken, vernoemd naar Europese landen, en is nog groter dan de Titanic: 22 meter langer en 12 meter breder. Waarde: 450 miljoen euro. Het is een kruising tussen een drijvende stad en een hysterisch pretpark: dertien bars, vijf restaurants, vier zwembaden, vijf jacuzzi’s, een discotheek, casino, solarium, fitnesscentrum, hamam, winkelcentrum, bioscoop, bibliotheek en theater. Niet voor niets koos filmlegende Jean-Luc Godard voor zijn laatste project, Film socialisme (2010), dit schip om het op hol geslagen westerse kapitalisme een gezicht te geven.

De ruim duizendkoppige bemanning, onder leiding van kapitein Francesco Schettino, belooft de 3206 passagiers uit alle windstreken – onder wie 42 Nederlanders – een onvergetelijke reis te bezorgen. In groepjes worden ze welkom geheten door de cruise director. Hij vertelt over de vele mogelijkheden tot vermaak die de Costa Concordia te bieden heeft. “Is er een karaokebar?” vraagt Pelmelay. Ook die is er.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.

Onderwerpen