‘Beste Asma, sommige vrouwen geven wél om hun volk’
‘Nu is het genoeg,’ moeten Huberta von Voss-Wittig en Sheila Lyail Grant, de vrouwen van de Duitse en Britse VN-ambassadeurs, gedacht hebben. Syrië wordt al maanden aan gort geschoten, mensen sterven er bij bosjes, dus ja! Het is genoeg. Maar wat konden ze doen? Geld inzamelen? Mwa, dat zou nooit genoeg opleveren. Zelf voedselpakketten afleveren? Te gevaarlijk. Nee, ze kwamen met het volgende idee: een videobrief aan Asma, de vrouw van de bloeddorstige Syrische president.
Waarom aan Asma? Waarschijnlijk omdat haar man toch niet luistert en omdat de twee ambassadeursvrouwen dachten dat ze door hun gedeelde oestrogenen een goede kans maakten om de Syrische presidentsvrouw te overtuigen om het geweld te stoppen. Want ja, ‘wij vrouwen snappen elkaar’. De kans dat Asma het filmpje ooit ziet, is echter zeer klein – ze is immers te druk met het online aanschaffen van kleding, juwelen, schoenen en andere luxe-artikelen. Maar áls ze het ziet, zou ze dan een traan laten?
Nee. Maar het is wel de bedoeling. “Beste Asma,” begint de videobrief. “Sommige vrouwen geven om stijl, andere vrouwen geven om hun volk.” Later volgt de zin: “Asma, als jij je eigen kinderen een goedenacht kust, vindt een andere moeder een lege plek naast haar in bed.” De teksten zijn tergend langzaam ingesproken en worden afgewisseld door beelden van een zwaar opgemaakte Asma met shiny zonnenbril tegenover vrouwen met hoofddoekjes, huilend naast hun gewonde of gedode kinderen. Alleen het vioolmuziekje op de achtergrond ontbreekt.
Het is allemaal goed bedoeld, lieve ambassadeursvrouwen, dat weten we ook wel, maar mag het een volgende keer iets minder pathetisch alstublieft? Dan komt de boodschap misschien ook wat serieuzer over.
Oordeel zelf:
<iframe width=”470″ height=”335″ src=”http://www.youtube.com/embed/SzUViTShIAo” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
