Verbon (UvT) doet Van Rossempje: niet zeggen wat journalist wil horen
Als journalist weet je dat je iets met de economische gevolgen van het mislukte Catshuisakkoord moet doen. Nederland raakt de triple A kwijt,
drama’s tot gevolg. drama hongerwinter. Zoiets dachten ze bij het Radio-1 Journaal ook vanmorgen. Het liep anders.
Commentator van dienst was Harrie Verbon, hoogleraar Openbare Financiën en Sociale Zekerheid aan de Universiteit van Tilburg. Een goede keus, want Verbon is iemand die geen blad voor de mond neemt. Zo schreef hij een kritische column over de tien die was gegeven aan de PVV-is-fascistisch scriptie, waarvoor hij door het Tilburgse College van Bestuur op de vingers werd getikt. Voor presentatoren Lara Rense en Marcel Oosten leek het dus een een-tweetje te worden om uit Verbon dramatische teksten over de toekomst van Nederland te peuteren.
Het valt wel mee
Verbon denkt tot de verbazing van zijn interviewers wat lichtzinniger over de val van dit kabinet en plaatst de situatie in perspectief [vanaf 37.52]. Nee, die AAA-status gaan we niet verliezen, en zo ja dan maakt het niets uit. “Er is eigenlijk niet zo’n groot probleem in Nederland. We hebben een hobbeltje volgend jaar. En dat hobbeltje, dat moet misschien genomen worden, maar dat moet je niet met doldwaze maatregelen doen. Ik hoop dat de bureaucraten zien dat een incidenteel probleem iets heel anders is dan een structureel probleem. Er moet wel iets bezuinigd te worden, maar niet draconisch. Onder die 3% kan ook in 2015. Dat ziet de financiële markt natuurlijk ook.”
Van Rossem déja-vu
Dat was niet waar Rense op gehoopt had, zo blijkt uit de manier waarop ze professor Verbon sarcastisch bedankt: “Nou, dat klinkt allemaal heel vertrouwenwekkend meneer Verbon, dank u wel.” Een journalist die lichtelijk gefrustreerd raakt als het niet te horen krijgt wat het van tevoren had gedacht [doorhalen] gehoopt, dat doet denken aan Kees Driehuis die Maarten van Rossem wegzet na zijn nuancerende woorden na de aanslagen op de Twin Towers in de VS: “Wij houden erg van relativeren, maar het begint ons nu te erg te worden geloof ik.”
