Spring naar de content

Mona, politicus is wel een vák!

Met de onbekende Mona Keijzer krijgt het CDA straks misschien een leider van wie niemand weet of ze geschikt is voor wat haar staat te wachten. Dat is namelijk nogal veel.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frans van Deijl

Mona, de lijsttrekker
We zien haar zo in de straten folders uitdelen, met voorbijgangers het soort kleine gesprekjes voeren waarin sommige mensen, onder wie zijzelf, zeer bedreven zijn. Maar de echte toets zal gehouden worden tijdens de vele lijsttrekkersdebatten op tv of in de debathuizen. Tot nu toe waren haar tv-optredens matig. Mona stamelt nogal, zoals bij Pauw en Witteman, en toen werd het haar nog niet eens inhoudelijk lastig gemaakt. Meer dan ooit zal het discours in de komende verkiezingscampagne gaan over het Lente-akkoord en aanverwante zaken, maar heeft zij daar als wethouder van een kleine gemeente kijk op? Wat blijft er van haar heel als Alexander Pechtold haar gaat vragen hoe zij de bezuinigingen op het persoonsgebonden budget zou willen compenseren, als Twan Huys haar in Nieuwsuur van die vileine weet-vraagjes gaat stellen: wat is ons bruto nationaal product, hoeveel rente betalen we dagelijks over onze staatsschuld?

Mona, de fractievoorzitter
Stel dat ze lijsttrekker wordt en niet eens een slecht verkiezingsresultaat scoort, dan wordt zij onvermijdelijk fractievoorzitter. Dat is bepaald geen baan van negen tot vijf. Sybrand van Haersma Buma vertelde eens dat hij een slordige zestig uur in de week werkt, gemiddeld per werkdag dus twaalf uur. Vergaderen, debatteren, werkbezoeken afleggen, overleggen en, niet in de laatste plaats, bezweren: welk fractielid loopt uit de pas of dreigt dat te doen, wie is heimelijk uit op de leiderspositie? En dan hebben wij het nog niet over de crisisdagen waarop ministers ten val dreigen te komen of misschien zelfs het hele kabinet.
Grote vraag is of Mona de druk aankan, de spanning van het politieke bedrijf. En hoe gaat zij dat combineren met de zorg voor haar vijf nog tamelijk jonge kinderen?

Mona, de vice-premier
Als de CDA-leden hun onverklaarbare enthousiasme voor Mona Keijzer bezegelen met een uitverkiezing, dan is het in theorie mogelijk dat zij premier wordt. Omdat dat idee mijn voorstellingsvermogen vooralsnog te boven gaat – ik zie het CDA ook niet zo snel de grootste partij worden op 12 september –, richt ik mij op de iets realistischer optie van Mona Keijzer als toekomstig vice-premier. Een vice-premier vervangt de premier bij ziekte of verblijf in het buitenland. Dat houdt in dat zij de wekelijkse ministerraadsvergadering voorzit. Premier Lubbers stond erom bekend dat hij dossiers van alle ministers kende en zich derhalve overal mee bemoeide. ‘Zal ik eens met je meedenken’, was het beroemde zinnetje waarmee hij zichzelf bij een collega uitnodigde die zich geen raad wist met de door de baas opgelegde bezuinigingen. Op een of andere manier lijkt Mona ons geen dossiervreter, geen politiek dier van het kaliber Lubbers of, meer recent, van vice-premier Maxime Verhagen die ook over alles meepraatte en van alles bedisselde.

Mona Keijzer is een charmante verschijning. Ongetwijfeld is zij een degelijke wethouder te Purmerend. En zelfs is voorstelbaar dat de CDA-leden de bekende gezichten beu zijn vanwege hun dubbelhartige opstelling jegens de voormalige gedoogpartner en nu met de outsider Mona Keijzer een statement willen afgeven. Maar die leden moeten ook beseffen dat de landelijke politiek voor een tamelijk jonge en onervaren lokale politica toch van een andere orde is. Als Keijzers kandidaat-lijsttrekkerschap is bedoeld om via deze weg in de Tweede Kamer te komen, dus als gewone parlementariër, dan heeft ze mijn zegen. Laat haar eerst maar eens kilometers maken in ‘s lands vergaderzaal, en dan buigen we ons er in het voorjaar van 2017 weer over. Dan is zij 48 jaar, nog hartstikke jong natuurlijk.

Onderwerpen