Het beest is dood
De Nederlandse Waffen-SS’er Klaas Carel Faber blijkt donderdag te zijn overleden op 90-jarige leeftijd. Het beest is dood, maar hij gaat wel zonder ooit zijn straf te hebben uitgezeten het graf in. Aan voormalig SP-Kamerlid Krista van Velzen en journalist Arnold Karskens heeft het niet gelegen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Faber onder meer lid van de Waffen-SS. Ook maakte hij deel uit van de lijfwacht van NSB-leider Anton Mussert en het executiepeloton in Kamp Westerbork. Na de oorlog werd hij veroordeeld tot levenslang maar wist in 1952 te ontsnappen uit de koepelgevangenis in Breda. Hij vluchtte naar Duitsland waar hij lange tijd een ongestoord leven leidde.
Aan die rust kwam een einde toen journalist Arnold Karskens hem in 2003 opspoorde in het Beierse Ingolstadt. In 2007 ging pitbull Karskens weer bij de jodenjager op bezoek. Nu met een cameraploeg van EenVandaag. Die indrukwekkende reportage ziet u hier. Een jaar later zochten de nabestaanden van de slachtoffers van Faber de openbaarheid.
Het was SP-Kamerlid Krista van Velzen die de SS’er in 2009 op de politieke agenda zette. Ze wilde dat toenmalig minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin (CDA) alles op alles zou zetten om Faber alsnog te vervolgen. Maar daar stond een Duitse wet uit 1943 tussen: buitenlanders in Duitse dienst krijgen automatisch de Duitse nationaliteit. En Duitsland levert haar onderdanen niet uit. Was getekend: Adolf Hitler.
Verslaggever dezes speelde enige tijd met de gedachte Faber te ontvoeren. Met een paar stevige kerels in een busje naar Ingolstadt, de oude baas erin duwen en afleveren bij het eerste de beste politiebureau na de Nederlandse grens. Een beetje zoals Hans Knoop van Accent in de jaren zeventig Pieter Menten in Zwitserland opspoorde nadat de intens lakse minister van Justitie Dries van Agt de oorlogsmisdadiger had laten ontsnappen. In april legde ik het plan voor aan eerder genoemde Arnold Karskens. Ik bleek niet de eerste te zijn.
“Meerdere mensen spelen met dit idee. Het is niet meer dan logisch. Wie niet zo denkt over Faber die al zestig jaar als vrij man in Duitsland woont, deugt niet,” mailde Karskens mij terug. Ook kleefde er volgens Karskens een praktisch bezwaar aan de onderneming: “Daarbij is het de vraag of de zaak Faber geholpen is met een onvrijwillig busreisje naar Nederland. De man is oud en zo direct overlijdt ie dan zit jij in de bak, en hij ligt vredig in zijn graf.”
Karskens stelde geduld voor. Er was namelijk een opmerkelijke ontwikkeling in de zaak gaande. Het Openbaar Ministerie in Ingolstadt steunde het Nederlandse verzoek tot strafuitvoering in Duitsland. Fabers advocaat had inmiddels een verweerschrift opgesteld en het was wachten op de beslissing van het Landesgericht: Faber in de cel opsluiten of niet. Dat besluit zou nog voor de zomer vallen. Karskens wilde die kans niet uit handen geven door een actie. En terecht.
Maar nu is het te laat. Klaas Carel Faber is dood. Het beest heeft zijn straf nooit uitgezeten. Aan Krista van Velzen en Arnold Karskens heeft het echter niet gelegen. Hulde aan hen.
