‘Berg op die borsten’
De allergrootste hitte is weer even voorbij, maar als de temperaturen straks opnieuw boven de twintig graden uitstijgen, neemt u dan alstublieft deze kledingvoorschriften in acht:
Mannen van boven de vijftig, nee, van boven de veertig dragen alleen in en rond het eigen huis een korte broek. Oude kuiten vol spataders die hele berglandschappen lijken weer te geven, zijn echt een kwelling voor het oog. Collega’s die het wagen met zo’n afritsbare, driekwart lange bermuda op het werk te verschijnen, waarmee ze de indruk willen wekken er buiten kantooruren een woest outdoor-leven op na te houden – u daarentegen weet wel beter -, moeten onmiddellijk terug naar huis gestuurd worden en zich omkleden.
Vrouwen, ongeacht welke leeftijd of welke cupmaat, zouden hun borsten best wat meer opgeborgen mogen laten. Voor de goede orde, ik ben een liefhebber, maar al te diepe inkijk maakt erg onrustig en tot nu toe heb ik mij altijd weten te beheersen maar de verleiding is soms erg groot er even een handje in te steken. De ruelle d’amour, zoals de Fransen het inkijkje noemen, leidt ook af van zeg maar het goede gesprek. Dit modebeeld blijkt bovendien erg aanstekelijk te zijn en een vrijbrief voor al degenen die minder fraai of te rijk geproportioneerd zijn, om de boel maar de boel te laten. Dat leidt minstens zo erg af.
Vrouwen met uitpuilende vetrollen aan de heupen, doe er iets omheen. Of koop een broek in de juiste maat, ook al doet het een beetje pijn om die harde werkelijkheid onder ogen te komen.
Oudere jongeren met trainingsjackies, ook al zo’n zomerse trend. Het Braziliaanse elftal, dat van Kameroen, Italië, een van mijn collega’s loopt in een Adidas-jackie van het Nederlands elftal dat ik in 1974 droeg tijdens het WK. Schijnt vet voor betaald te worden door de mannen die hun jeugd maar niet achter zich kunnen laten.
Moeten we het nog hebben over de foute teenslipper van Birkenstock? Nee, maar laatst stond ik in de tram naast een baardaap met slippers en toen de tram een onverhoedse bocht maakte, stond ik net even wat langer op z’n tenen. Later viel mijn oog op diens grote teen, een klassieke kalknagel met daarnaast een paar vriendjes, afgestreken luciferhoutjes leken het wel, die waren aangetast door een schimmel of eczeem, ongetwijfeld het gevolg van ernstige verwaarlozing. En u gelooft mij misschien niet, maar ik keek uitgerekend naar die tenen op het moment dat ik in een liefdevol door mijn vrouw gesmeerd boterhammetje wilde happen.
Blote voeten mogen alleen als ze veilig opgesloten zitten in van die suède instappers en beter niet meer in bootschoenen.
Bedek de jeugdzonde die tattoo heet. Het lijken er ieder jaar meer te worden, mannen en vrouwen die zich in hun jeugd in een dronken of anderszins onbezonnen of overmoedige bui hebben laten tatoeëren. Ach, over een priegelig ankertje op het onderbeen, vallen wij niet. Evenmin als over de naam van een geliefde en vermoedelijk jong en tragisch aan haar einde gekomen moeder of echtgenote, mits niet in chocoladeletters gepresenteerd. Maar het zijn tegenwoordig hele armen en benen die vol zitten met allerlei onnavolgbare slingers en symbolen.
Tot slot de lijfluchtjes, bestemd voor mannen en vrouwen. Mannen, besprenkel uw gladgeschoren gezicht ’s ochtends niet te royaal zodat de hele Kalverstraat ernaar ruikt als u langsloopt. En dames, houdt de deo altijd paraat in de handtas, als u dat al niet doet.
En als u de avond ervoor knoflook heeft gebruikt in uw eten, houdt daar dan rekening mee de volgende ochtend in de drukke forsensentrein. Houdt uw mond dicht als u een tukje doet.
De allerlaatste is van mijn vrouw en bestemd voor oudere mannen die hun gifgroene polo’s van Ralph Lauren ín hun kaki chino’s stoppen in plaats van eroverheen. En heren, laat de broek gerust maar wat zakken en op de heupen rusten, want mannen die hun broek te hoog ophijsen zijn volgens mijn vrouw en al haar veertig vriendinnen even erg als mannen die op de bril van de wc spetteren bij het plassen of die hun vuile onderbroeken laten rondslingeren.
