Die seksuele piek zit niet voor niks vóór je dertigste
“Jij bent er vroeg bij,” hoor ik regelmatig. Op je zeventwintigste zwanger worden en op je achtentwintigste bevallen is ook vrij jong als je kijkt naar de statistieken, vooral die van hoogopgeleiden. Maar biologisch gezien is het stokoud. Waarom weten zo weinig vrouwen dat?
Wanneer je overweegt zwanger te worden, ga je research doen. Behoorlijk wat research; dat gaat vanzelf. Je leest cadeau gekregen babyboeken, bladert door magazines en foldertjes en vult elke nieuwe vraag die je te binnenschiet linea recta in op het geliefde google-balkje.
Hoelang duurt het voordat je zwanger raakt? Zijn er bepaalde dingen die je kunt doen (op seks na dan) die zoiets bespoedigen? En wat zijn de eerste tekenen dat het zover is? Op zoek naar nieuwe brandstof voor de informatiehonger stuitte ik ook op cijfertjes over zwangerschap en de leeftijd van de vrouw.
Een op de zes heeft hulp nodig
Eerst schrok ik een beetje toen ik las hoe snel je vruchtbaarheid afneemt. Al na je vijfentwintigste dalen je kansen op conceptie aanzienlijk; een vrouw van 35 schijnt maar half zo vruchtbaar te zijn als een van 25. Die seksuele piek zit kennelijk niet voor niks vóór je dertigste.
Mede als gevolg hiervan heeft maar liefst één op de zes Nederlandse stellen hulp nodig om zwanger te worden, onderzocht het UMC Utrecht. Mijn wenkbrauwen fronsten verder toen ik las over de verhoogde kans op afwijkingen voor de baby. Tussen je twintigste en je dertigste verdubbelt de kans op een baby met het Downsyndroom.
Bovendien ben je op jongere leeftijd hoogstwaarschijnlijk in een betere conditie en herstel je ook sneller van de aanslag op je lichaam die een zwangerschap, en vooral het werpen van die baby, natuurlijk is. Onthutsende info, zo vond ik. Maar wat me eigenlijk vooral schokte, was dat ik dat allemaal niet allang wist.
Dertig
Ik ging er altijd vanuit dat 33, de gemiddelde leeftijd waarop een hoogopgeleide vrouw zwanger wordt, een prima leeftijd is om aan de eerste te beginnen. Dan heb je wat levenservaring opgebouwd, zo dacht ik, is het gros van de verre reizen wel gemaakt en zijn je werk-/ woon-/ geldsituatie over het algemeen stabieler dan wanneer je ergens in de twintig bent. Wel zo prettig voor die baby, toch?
Het is dat mijn vriend een paar jaar ouder is, en daarom al wat eerder over kinderen begon, dat ik aan het denken werd gezet. Was hij ook eind twintig geweest, dan hadden we nog jaren kinderloos doorgeleefd omdat het gewoon niet bij ons op was gekomen om eerder aan het ouderschap te beginnen.
Redenen uitstel
Nu die baby in de pijpleiding zit heb ik door dat er eigenlijk weinig reden is om een kind krijgen uit te stellen. (Het valt heus te combineren met werken, reizen en een sociaal leven, en je hoeft echt niet eerst álles tot in de puntjes geregeld te hebben). En omdat er daarnaast veel biologische redenen zijn om er juist wél tijdig aan te beginnen, heb ik de neiging om tegen al mijn vriendinnen die erover twijfelen, te zeggen: máák die baby nou maar gewoon.
Het kan namelijk ontzettend lang duren. Met ‘ontpillen’ (waar ik overigens ook nooit van gehoord had, bedankt meneer de huisarts) en alles erbij, ben je zo een jaar verder voordat je eindelijk in verwachting bent – en dan moet alles nog goed gaan ook. Als je eenmaal je zinnen op zwanger worden hebt gezet is dat écht verschrikkelijk lang.
Twintig procent kinderloos
Stellen bij wie het niet lukt zie ik wanhopig om zich heen grijpen, op zoek naar strohalmen. Ze doen er alles aan om via icsi’s, ivf’s, en iui’s dan toch die zo gewenste zwangerschap voor elkaar te krijgen. En als het dan eindelijk zo ver is, gaat het vaak nog mis ook. Na zes weken, na tien weken, of zelfs na twintig weken. Terwijl, misschien, als ze er eerder bij waren geweest, het makkelijker was gelukt. Waren zij wel op de hoogte van de risico’s van laat moederschap?
Cijfers doen vermoeden van niet. Twintig procent van de Nederlanders is kinderloos. Vier op de vijf is dat ‘per ongeluk’. Dus omdat het er gewoon niet van kwam of omdat de juiste partner niet voorbij was gekomen, maar ook omdat vrouwen zich niet realiseren dat het op latere leeftijd zoveel moeilijker gaat.
Daarom is het beste advies: baar jong. Als je toch weet dat je kinderen wilt, bedoel ik dan. Dat combineren lukt heus wel, en die grote carrièrestappen maken, dat kan toch ook na je dertigste? De arbeidsmarkt moet zich sowieso maar eens écht gaan aanpassen aan jonge ouders die allebei werken, en niet iemand afwijzen wanneer zij een tijdje uit de running gaat – of al is geweest – in verband met voortplanting.
De Europese Commissie tikte Nederland deze week nog op de vingers omdat er hier te weinig wordt gedaan om het aantal werkende vrouwen op te schroeven. Dat moet dan wel te combineren zijn met baby’s krijgen; bij meer kinderen zijn we immers – denk aan de vergrijzing – allemaal gebaat.
(Jong) kinderen krijgen en de bijbehorende tijdsinvestering hoort dus bij het leven. Tenminste, zolang we onze biologie niet kunnen aanpassen aan glanzende carrièrepaden en zolang mannen het broedgedeelte niet deels over kunnen nemen. En dat laatste zit er vooralsnog niet in.
Over /Baby
Ruim honderd miljoen vrouwen zijn op dit moment zwanger. Karen Geurtsen (28) en Sanne Rooseboom (32) ook, ze schrijven twee keer per week voor HP/De Tijd over zwanger zijn in 2012.
