De kus van het echtpaar A.F.Th.
Het is alweer een maand geleden gebeurd, maar het beeld blijft me door het hoofd spoken: de kus van het echtpaar A.F.Th. Of eigenlijk meer een omhelzing. Mevrouw A. F.Th. wordt in de armen genomen door een enorme egel, die even vergeten is dat er een vijandige wereld bestaat.
Versta mij goed. Dat Adri van der Heijden de Libris Prijs heeft gekregen, heeft mijn volledige instemming. Tonio is een goed boek over een akelig onderwerp. Het is weinig schrijvers gegeven van een dood kind literatuur te maken. A.F.Th. kreeg het voor elkaar. Ook heeft het mijn volledige instemming dat het echtpaar A.F.Th. elkaar kust nadat de juryvoorzitter bekend heeft gemaakt aan wie de prijs (en de 50.000 euro) is toegekend.
Maar toch. Telkens dacht ik: moet ik dat zien, op deze manier?
Het echtpaar A.F.Th. had besloten thuis te blijven en niet naar de prijsuitreiking te gaan. Een wijze beslissing in zo’n situatie. Je krijgt toch een onderscheiding (en 50.000 euro) voor iets wat over je dode zoon gaat. Die onderscheiding wil je wel en dat geld ook, maar die feestelijke bijeenkomst kan je gestolen worden. Verdriet slik je weg, thuis, daar hoeft niemand bij te zijn.
Toch lag het even anders. Het echtpaar zat thuis omdat ze daar de ‘heftige en tegengestelde emoties’ wilden verwerken. Begrijpelijk. Alleen: ze waren niet alleen. De juryvoorzitter sprak, de kus nam een aanvang en nauwelijks kwam de kus op stoom of ze werd van coast to coast uitgezonden. De pers bleek in groten getale te zijn opgekomen, niet bij de prijsuitreiking, maar bij het echtpaar thuis. Het moet een drukte van belang zijn geweest.
De Telegraaf had de mooiste foto. De fotograaf had niet alleen gefocust op de kus, maar ook op de boel erom heen: op de camera’s, de geluidhengels en op alles wat die apparatuur moest bedienen.
Waren de muskieten uitgenodigd? Hadden ze zichzelf uitgenodigd, daar in de huiskamer. En hadden we ook een foto te zien gekregen als Tonio niet was bekroond? Zijn daarover van te voren afspraken gemaakt?
Jammer dat ik daar niets over heb gelezen.
Dus versta mij goed. Tonio is een uitstekend boek, geschreven door een schrijver met waarachtige gevoelens. Maar behalve een waarachtig schrijver is A.F.Th een uitstekend acteur, die precies weet wat je het journaille moet geven.
Dat werp je ze toe: heftige en tegenstrijdige emoties.
