Spring naar de content

Sporten als je niet van sporten houdt

Ik heb een hoelahoep, of eigenlijk heet het een gymhoop, zo één waarvan je een strakke buik krijgt. Je hoeft het maar twintig minuten per dag te doen, staat op de doos, op sommige websites staat overigens tien minuten dus dat scheelt weer de helft. Omdat je van tien of twintig minuten hoelahoepen ook echt een beetje buikspierpijn krijgt, geloof ik er in. En het is leuk om te doen. En: het kan tijdens het televisiekijken.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Volgens mij ben ik niet de enige vrouw (of mens) die niet echt van sporten houdt maar wel graag fit wil blijven en dus eens in de zoveel tijd een andere, meestal bij de tijdgeest passende, bewegingsvorm zoekt.

Sportboy Joey
Mijn hoelahoep heeft een naam: Sportboy Joey. Volgens de doos is het behalve goed voor je spieren, óók goed voor je energielevels, je bloedsuikerspiegels en je cholesterol. En Grace Jones hoelahoept, zoals we konden zien op het zestigjarig jubileum van koningin Elizabeth.

Naast rondjes draaien met Sportboy Joey, ren ik twee keer per week langs de rivier, precies zoals in series. Het liefst in de avond als de zon langzaam wegzakt tussen de hijskranen van de haven in de verte, en de lichtjes van de stad feller worden. Het gaat vooral om het uitzicht want het rennen zelf vind ik eigenlijk saai. Iedere vrouw uit mijn omgeving rent, de meeste trainen (semi-)serieus voor de Dam tot Damloop of een andere loop. We noemen het rennen, en niet joggen, daartussen bestaat een belangrijk verschil (joggen was van vòòr 2008, het gaat een stuk langzamer dan rennen).

Kosten noch moeite gespaard
Hiervoor hebben we allemaal aan yoga gedaan – of we doen het nog steeds – en natuurlijk een jaartje bikram yoga. Dat laatste deden we omdat het daarbij voelde alsof je afviel waar je bij stond: je was namelijk precies twee liter zweet lichter na anderhalf uur. En bekende Nederlanders deden het ook, die kwam je ook tegen in die overvolle bikramstudio’s in het centrum, dus het was vast goed. Ook bekeken we de instructievideo van topmodel Doutzen Kroes waarin ze uitlegt hoe zij ‘runway ready’ wordt.

Na bikram stapte ik over op bhakti yoga in zo’n studio met heel veel kaarsjes en gekleurde lappen, en teksten over geven in zwierige Indiase letters. En mensen op blote voeten. Het was misschien zweverig maar ook erg ontspannend, vond zelfs mijn cynische vriendin met wie ik het deed. Iedere ‘practice’ moest je aan iemand opdragen, je mocht het niet voor jezelf doen, wat goed voelde, hoewel we dit natuurlijk uitsluitend voor onszelf deden. Maar het hielp ontspannen na een lange dag werken en ik had nooit meer last van onrustige of slapeloze nachten.
Afwisselend met yoga deden we cursussen klassiek ballet of jazzballet en kregen we les van een leuke homo uit San Francisco die sexyer kon dansen dan alle andere mensen die ik ken bij elkaar. Na een tijdje ging ik alleen nog naar de dansstudio toe om die man te zien dansen.

Daarvòòr hadden we abonnementen bij die eerste chique sportscholen die toen net opkwamen naar Amerikaans voorbeeld en deden we aan: pilates, bodypump, aquajoggen, spinning, bodybalance en/of thai chi. Hierbij was het Turkse stoombad na afloop de voornaamste motivatie om te gaan.

Het was allemaal voor niks
Er was nooit de ambitie om ergens daadwerkelijk goed in te worden – ik ben zelf tenminste nooit verder gekomen dan ‘beginners’ – maar het hield ons fit. We zouden slank blijven, hoopten we, en gezond oud worden. Naast alle uren kantoorwerk en studeren en andere redenen om op een stoel achter een computer te zitten, bewógen we tenminste een paar uur per week. En nu stond er in Volkskrant dat het allemaal niet hoeft: we moeten niét sporten maar vooral staan en slenteren, zegt bewegingswetenschapper Hans Savelberg.

Hopelijk wordt er snel een nieuwe sta- en slentersport verzonnen inclusief mooi uitzicht/leuke leraar/Turks stoombad.