Spring naar de content

Zo winnen we van die Duitsers

Salut meneer Oyen,

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Frank Heinen

Plotseling wist ik hoe Nederland morgen van Duitsland kan winnen. En u kunt helpen! Ik zal het even toelichten. 

Gisterochtend, toen de regen ophield met aarzelen en met bakken tegelijk uit de lucht begon te vallen, besloot ik op internet maar eens rond te kijken naar de mogelijkheid van een vakantie in Krakow.

Ik had nu al dagenlang niets anders gehoord dan dat het in Polen zo warm was, en dat de mensen vriendelijk waren en de omgeving heerlijk. Echt iets voor mij, en bovendien: de vakantie nadert.

Vakantie is waar ik voor leef, maar ik neem het zelden, want wie zichzelf te vaak trakteert, vergeet op het laatst welk deel van het leven ook weer de traktatie was.

Als vakantie is waar ik voor leef, zijn hoteliers de mensen voor wie ik leef.

U bent hotelier, ik zou ook best voor u kunnen leven.

Een Belgische Facebook-kennis stuurde mij twee artikelen door. Het waren stukken uit de Vlaamse kranten Het Laatste Nieuws en Het Belang van Limburg, en ze gingen over u en uw hotel. Voor veel mensen is het geen levensdoel om hoofdpersoon te zijn in artikelen in Belgische volkskranten, maar mooi meegenomen is het wel. U bent, zoals wij dat in Nederland noemen, ‘lekker bezig’.

De krantenstukken wakkerden mijn interesse in u aan.

U heet Stijn Oyen, u bent 34 jaar, u komt uit Hasselt en u bent manager van het Sheraton Hotel in Krakow, het hotel waar Oranje nog steeds verblijft. En, belangrijk: u heeft de nodige ervaring met voetbalelftallen, schrijft de krant: ‘Toen Barcelona, Twente en Real Madrid hun Europese matchen tegen Krakow speelden, logeerden ze ook bij ons.’

Heeft u dat echt zo gezegd? Barcelona, Twente en Real Madrid? Is dat toeval, onwetendheid of een poging Luuk de Jong voor u in te nemen?

Barcelona, Twente en Real Madrid. Coetzee, Kluun en McEwan. Moretti, Oerlemans en Haneke. New York, Krakow en Sjanghai. Morrison, Borsato en Dylan.

Barcelona, Twente en Real Madrid.

Iedere Oranjespeler heeft in uw hotel de beschikking over een kingsize bed, afmetingen 200 op 200 of 200 op 240. Die bedden zijn splinternieuw, speciaal aangeschaft voor de Nederlandse spelers, die ze ‘fenomenaal’ schijnen te vinden. Mooi zo. Een goed bed is essentieel, een goed bed is een vakantie op zich.

Daarnaast heeft u de bandbreedte van het draadloos internet opgevoerd, ‘zodat ze in hun kamer met verschillende toestellen tegelijk op Internet kunnen’. Vind ik een minimumeis, met meerdere toestellen tegelijk op Internet kunnen. Goed gedaan dus.

Al een jaar geleden is de bondscoach uw hotel komen inspecteren. Hij voelde zich meteen thuis, zegt u. Dat lijkt me geen aanbeveling. Thuis heeft Bert van Marwijk immers geen splinternieuw kingsize bed van 2 bij 2.40, en ook geen sportbar met veertien tv-schermen, fitnessruimte, zwembad, opgevoerde bandbreedte en uitzicht op Krakow. Als hij zich thuis voelde, was er dus kennelijk iets mis. Niemand betaalt 200 euro per nacht om zich thuis te voelen, dat lukt de meeste mensen thuis over het algemeen al prima. Bovendien vinden veel mensen veertien tv-schermen in een bar wat veel.

Over uzelf las ik niet zoveel, en dat speet me. Een beetje hotelier beweegt zich zwijgend op de achtergrond, een bijrolacteur zonder tekst, een zwijgende kameleon die indien nodig de kleur van het behang in de lobby aanneemt, maar als de kans daar is om het middelpunt van de belangstelling te vormen, dan mag je hem niet laten liggen.

U verheugde zich met name op de feestjes na Nederlandse zeges, omdat iedere overwinning uw kassa nog eens extra zou laten rinkelen. In één van de krantenstukken staat zelfs dat u ‘gniffelt’. Gniffelt u vaker? Was het een oprisping? Of was het slechts de fantasie van de journalist die u liet gniffelen? Ik hoop het eerste. Hoteliers die al bij de gedachte aan een hoge omzet beginnen te gniffelen, sluipen meestal vroeg of laat je kamer binnen, binden je vast aan je kingsize bed en gaan op zoek naar juwelen. Pas als zoiets gebeurt, weet je zeker dat je niet meer thuis bent, dat je echt wég bent.

Ooit logeerde ik in een Italiaans hotel dat gerund werd door een broer en een zus. De zus stond achter de receptie de gasten te woord, de broer bekommerde zich om het restaurant en de administratie. Iedere keer als er aan de receptie een gast met een klacht verscheen, riep de zus haar broer, die dan onmiddellijk aan kwam lopen, zijn pasgeboren dochtertje in een tuigje op zijn buik. Die broer was buitengewoon lang en nogal opvliegend. Zodra de gast zijn verhaal begon te doen, koos hij altijd onmiddellijk de tegenaanval. Wanneer hij uitgeraasd was en de gast de kans kreeg terug te razen, moest hij dat doen met zijn gezicht ter hoogte van dat van de baby. Een oude dame uit Napels trok zich van deze truc maar weinig aan: nadat de jonge vader haar had proberen te overbluffen met zijn stroom scheldwoorden waarvan ‘ondankbare troela’ me een afdoende vertaling lijkt, tetterde zij nog veel scheller terug en prikte daarbij meerdere keren met haar wijsvingernagel als een stiletto in de borst van het kind. Dit alles midden in een bijna verlaten ontbijtzaal waar mijn vriendin en ik zwijgend in het schuim van onze cappuccino’s staarden.

Het ging over het vervangen van de handdoeken, als ik het goed verstond.

In zo’n hotel wil je overnachten.

Mensen voelen zich al vaak genoeg thuis, mensen willen actie, en omdat de spelers van Oranje ook mensen zijn, heb ik een paar tips. Want de wedstrijd tegen Duitsland nadert met rasse schreden, de oorlog moet weer eens gewroken en het minderwaardigheidscomplex uitgegumd. Niemand lijkt er vertrouwen in te hebben. U vast ook niet. Maar misschien zijn we nog op tijd: vervang onmiddellijk de kingsize bedden voor stretchertjes en de opgevoerde breedbandinternetverbinding voor ouderwetse bordspellen, op iedere kamer één. Mijn suggestie: Van Persie en Afellay Mastermind, Sneijder en Van der Vaart een pakje speelkaarten en Van Bommel en De Jong de Stratego reiseditie. Moet u eens opletten, morgen.

Uw gegniffel is nog niet ten einde.

Laat de kassa rinkelen!

 

Met vriendelijke groet,

Frank Heinen

 

PS. Na het EK alles graag weer terug naar het oude. Ik betaal geen tweehonderd euro per nacht voor een bordspel en een stretcher!