Robeco in de (uit)verkoop
Rabobank zet zijn dochter Robeco in de verkoop. Het is op dit moment een trend: financiële instellingen stoten hun belangen in vermogensbeheerders af. Het verdienmodel ervan is moeizaam. En het wordt er met almaar toenemende regulering en per saldo al langdurig dalende markten niet beter op. Daarnaast worden er door Basel III (dit is een programma van internationale regulering voor financiële instellingen) steeds hogere vermogenseisen gesteld en de banken zien het niet zitten om daaraan voor deze dochters te voldoen.
Jarenlang was het verdienmodel van vermogensbeheerders een hemel op aarde. Vaak was er sprake van een beheerfee én een performancefee. De beheerfee maakte dat u jaarlijks één, twee of meer procenten kwijt was aan uw beheerder, of hij nu een goed of een slecht resultaat behaalde. Daarnaast was er vaak ook sprake van ondoorzichtige transactiekosten, niet duidelijk was het of hij niet óók nog daar aan verdiende.
De performancefee kwam er nog eens bij als de beheerder het beter had gedaan dan de benchmark, een markt of index waarmee de prestaties vergeleken werden. Maar ook als het slecht ging en er geen performancefee werd verdiend, vloeide er met twee vingers in de neus toch altijd wel een paar procent naar uw beheerder terwijl u naar een al maar slinkend vermogen keek.
De Autoriteit Financiële Markten (AFM) dwingt vermogensbeheerders en beleggingsfondsen inmiddels om heel transparant te zijn over de werkelijke kosten. Want veel zaken zijn niet wat ze lijken.
Heel lang geleden, ergens rond de millenniumwissel, verkocht ik mijn belang in een bedrijf en besloot de helft van de opbrengst veilig te laten beleggen. Door wie laat je dat dan doen? Robeco heeft in Nederland een zeer betrouwbaar imago en dus klopte ik daar aan. Het bedrag was kennelijk zodanig interessant dat ik zowaar iemand aan huis op bezoek kreeg. Dat resulteerde in een indrukwekkend voorstel, chique ingebonden en wel. Ik ben er niet op in gegaan en inmiddels kan ik vaststellen dat dat maar goed was ook. Zelfs dit als veilig belegd bedoeld deel van de opbrengst zou in de jaren erna flink down the drain zijn gegaan. Bijna maakte ik de fout te denken dat een degelijk ogende – en in het geval van Robeco zeker ook zijnde – vermogensbeheerder hetzelfde is als een goede vermogensbeheerder.
Het lukt mij niet om een langere performance dan tien jaar tevoorschijn te krijgen van Robeco, de periode waarin ik ooit met ze sprak is al uit de statistiek. Daarin vond precies het barsten van de internetbubble plaats. Maar zelfs als dat Armageddon er buiten blijft, leverde Robeco u volgens hun eigen site 0,55% rendement per jaar op in de afgelopen tien jaar. Ik heb het dan over het Aandelenfonds–wereldwijd, Robeco heeft meerdere fondsen. U kunt in obligaties, grondstoffen en zelfs hedgefunds beleggen. Steeds zie je dat dat soort fondsen het korte tijd goed doen als dat voor zo’n hele sector geldt. De vraag is dan wat een vermogensbeheerder toevoegt. Op de site van Morningstar, een bedrijf dat beleggingsfondsen vergelijkt, zie je bij de best presterende 100 fondsen dat u op dit moment in Turkije had moeten zitten. Maar dat is nú.
In heel veel gevallen geldt: beleg gewoon zelf en maak daar werk van. Of zet het geld op de bank, in het geval van het Robeco Aandelenfonds wereldwijd, dat ook geprofiteerd zou moeten hebben van allerlei opkomende markten, zou u met een gewone spaarrekening heel wat meer zijn opgeschoten. Want met dat tienjaarsrendement van 0,55% per jaar kon u niet eens de 1,2% heffing in Box 3 betalen. Voor verreweg de meeste beleggingsfondsen geldt hetzelfde, in elk geval als u belegt voor veel later.
Over Dr. Doom
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, KPN, Shell en Unilever en is Short in de AEX. Deze positie is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn.
