Spring naar de content

Kindertelevisie: naar welke bagger laat u úw kleuter kijken?

Mijn kinderen kijken televisie. Ze weten ook hoe de afstandbediening werkt en kijken dus niet wat ik leuk voor hun vind, maar precies waar ze zelf zin in hebben. En ja, kinderen hebben om de één of andere reden veel vaker zin in zo’n slechte, drukke, onverantwoorde Pokémon-tekenfilm op Jetix dan in VPRO kinderprogramma’s of natuurdocumentaires.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

En ik ben écht niet voor mijn plezier begonnen met mijn kindertjes voor die vierkante doos te zetten. Zelf kijk ik nauwelijks televisie omdat ik het meeste erop niet interessant vind en wel betere dingen te doen heb. Voordat ze geboren waren wist ik zeker, net als de meeste ouders die ik ken, dat ik mijn kinderen ‘goed’ zou opvoeden. Dus: geen televisie.
Totdat bleek dat ze wel erg moeilijk soms een uurtje iets voor zichzelf konden doen, en ik soms écht nog een uurtje nodig had om iets belangrijks af te maken: zo ging het ding op een goede dag aan.

We begonnen natuurlijk met de meest onschuldige kinderprogramma’s die ook nog best mooi gemaakt zijn of grappig zoals Barbapapa of Buurman en Buurman. En toen we dat moesten uitbreiden, breidden we uit naar Zappelin, en sommige van de uit het Noors- of Deens vertaalde kinderseries daarop (zoals Linus) waren zelfs zo leuk dat ik voor mijn plezier mee keek. Maar langzaam daalde het niveau. En zonder dat ik precies begreep waarom, kwamen de kinderen erachter dat zij tekenfilms véél leuker vonden dan Sesamstraat of Bumba en vrij snel daarna leerden ze zichzelf aan hoe de afstandbediening werkt (wat ook niet zo gek is aangezien kinderen van twee jaar oud tegenwoordig al beter dan hun ouders weten hoe een iPhone werkt) en kwamen ze erachter dat op nummer 9 van de afstandbediening naar hun smaak véél leukere dingen te zien zijn dan op 3.

Dus leerde ook ik, tegen al mijn principes in, Spongebob kennen, en Pokémon, en Phineas & Ferb. Meestal probeer ik zo ver mogelijk bij de televisie uit de buurt te blijven als het opstaat, want ik vind het rampzalig druk gedoe – geen wonder dat veel kinderen tegenwoordig concentratieproblemen hebben op school, schiet wel eens door mijn hoofd. Maar soms zit ik per ongeluk in de buurt. Naarmate ik vaker heb meegeluisterd, viel me op dat de figuurtjes in die tekenfilms zulke rare dingen zeggen. Bijvoorbeeld, een blikkerige radio voice-over in Spongebob: “Attentie: Paris Hilton heeft de macht overgenomen! Vanaf nu is cellulitis in het hele land verboden!!” – dat zeiden ze echt.

Dit zijn fragmenten van een willekeurige ochtend tekenfilms:

De ene olifant tegen de andere in de tekenfilm Babar (geschikt voor 4+): “Waar heb je de stukken uit het nieuwe protocolvoorstel gelaten?!”

In Inazuma Eleven:
Reclamestem: “Kun je mij vertellen dat jouw worst weinig calorieën bevat, goed is voor je cholesterol én je adem verfrist?!”
Langslopend mannetje: “Hmpf! Jullie hebben niet eens iets vegetarisch!”

En even later:
Gek mannetje: “Ik weet wat jullie zal opkikkeren!”
Gek jongetje: “Opkikkercake?”
Gek mannetje: “Nee, opkikkercake! Hmm! Maar eerst heb ik een speciale verrassing voor iedereen!”
Gek jongetje: “Een troostprijslintje?”
Gek mannetje: “Neehee! Troostprijslintjes!”
Gek meisje: “Ja, dit is het beste troostprijslintje ooit!”
Gek jongetje: “Dom spel! Domme kans! Domme dombo!”
Gek meisje: “Spelen gaat niet om winnen en verliezen. Het is goed voor je karakter en dat is handig voor later!”

Een zin uit het refrein van de titelsong van Phineas & Ferb: “Zoals je ziet, valt er niets te verveeelen, totdat de school weer begint!!”

Gesprek uit Phineas & Ferb:
Onbekende: “Pardon mevrouw, u en uw gast zijn van harte uitgenodigd in de SINGLESMIXER!”
Isabella: “Singlesmixer?! Pff dit is weer zo’n suffe poging van mijn broertjes om mij op te vrolijken! Nou mooi niet!”
Phineas: “Kom op, het zal je goed doen!”
Onbekende: “In de singlesmixer ontmoet je élke twee seconden een nieuw iemand! Nu gaan we dit ding laten draaien! Stoelriemen vast!!…”

(Achter iedere in een tekenfilm uitgesproken zin staat een uitroepteken, ze worden namelijk twee keer zo hard en drie keer zo snel uitgesproken als hoe mensen in het echte leven praten.)

Dus uw kinderen en de mijne weten straks door hun concentratieproblemen op school niet waar Frankrijk ligt of wat de hoofdstad ervan is, maar wel wie Paris Hilton is en dat zij géén cellulitis heeft, dat school saai is en dat grote mensen speed-daten om aan een partner te komen.