Holland Financial Centre is voorlopig helemaal niks
Weet u nog in 2007? De AEX stond ergens tussen de 500 en de 600. De financiële wereld was in rep en roer. Bij ABN AMRO kwam één brief – of was het een briefje? – binnen van TCF, een Brits hedgefund dat onder de naam The Children Fund een zachtmoediger indruk wekte dan het fonds in werkelijkheid zou waarmaken. Hedgefunds als TCF bleken gewoon vulturefunds te zijn.
TCF had een klein belang in ABN AMRO genomen, rond de één procent, maar baseerde daar in die brief een ongekende brutaliteit op. Of de Raad van Bestuur van ABN een beetje vaart wilde maken met het creëren van aandeelhouderswaarde want zo kon het niet langer. Veel beter presteren en anders fuseren of opbreken en in stukken verkopen. Die brief was bij wijze van spreken nog eerder bij de pers dan bij Rijkman Groenink en het spel was op de wagen.
In no time waren er gesprekken tussen ABN AMRO en Barclays – u weet wel: die bank van het huidige Liborgate en topman Bob Diamond – over een fusie. Het hoofdkantoor zou in Amsterdam komen, zo jubelde het persbericht. Zoals we we inmiddels weten kwam er geen fusie, wel een overname door een gelegenheidstrio bestaande uit Fortis, Banco Santander en de Royal bank of Scotland. Niks hoofdkantoor in Amsterdam, er zou van ABN AMRO helemaal niets meer overblijven dan onderdelen die werden opgeslokt door deze drie musketiers.
Om dit grote verdriet, om niet te zeggen deze mokerslag voor het Nederlandse financiële zelfvertrouwen, te compenseren zou er in Amsterdam een heus kennis- en opleidingsinstituut komen voor de financiële wereld. Het Holland Financial Centre.
Partijen vielen over elkaar heen om te participeren en de beste plekjes te bemachtigen. Eerste topman werd Arthur Docters van Leeuwen, de man die altijd is te porren voor een positie met aanzien waarbij de resultaten op zich mogen laten wachten: ‘Het wordt tijd om overal in de wereld goed en helder van het Nederlands kunnen en kennen te laten horen‘.
Zoals gezegd: dat was 2007.
Binnen een jaar was er van al dit zelfvertrouwen in Nederland – laat staan: in de wereld – niets meer te ontdekken. De boel stond in de fik en de Nederlandse banken bleken zeker niet minder kwetsbaar dan al die andere. Hoezo ‘Nederlands kunnen en kennen’?
Pensioenfondsen, banken, verzekeraars, handelshuizen, advocatenkantoren en twee Nederlandse ministeries fourneerden het geld en beginnen zich inmiddels af te vragen of ze de volgende keer weer gaan doen. Want dat kunnen en kennen uit 2007 kan zo in de prullenbak, het stelt in 2012 niks meer voor. Wat er wel toe doet, dat is de financiële wereld as we speak opnieuw aan het uitvinden en dat gaat nog wel een paar jaar duren. Maar wie durft dat hardop te zeggen? Dat het Holland Financial Centre, zelfs als je het positief probeert te benaderen, voorlopig in de ijskast kan.
————————
Volg HP/De Tijd ook op Twitter!
