Welja: mannen die op zwangere vrouwen geilen
“Je mag wel voor hoor”, zei de man bij het benzinestation. De rij was best lang, ik had een duidelijk zwangere buik en zweette een beetje.
“Dank je”, zei ik en glimlachte.
“Je hebt van die lekkere grote tieten”, zei de man toen. “Lekker zwanger”.
Ik negeerde het. Sterker nog, ik hoorde het met een soort van vertraging. Toen ik me al had omgedraaid en aan de beurt was om mijn benzine af te rekenen, toen ik naar mijn auto liep, toen ik wegreed. Toen pas hoorde ik het goed.
Een week of twee eerder was er een meneer op het Centraal Station van Amsterdam. Psst, deed die. En nog een keer, pssst. Toen ik zijn kant opkeek om het geluid te duiden, gingen zijn wenkbrauwen omhoog. Wat zeg je er van dikkertje, zeiden ze, zin in een avontuurtje met een kleine, Oost-Europese 50-plusser? Het aanbod was fantastisch, maar ik moest een trein halen.
Mannen die op zwangere vrouwen geilen, het klinkt als de laatste in de Stieg Larsson reeks, maar het is een klein sociaal fenomeen. Ze bestaan. Ik zou denken dat zwangeren de minst seksueel opwindende wezens zijn in de wereld. Behalve voor hun eigen man, zíjn kind draag je mee, dat heeft nog wel wat. Toch niet voor anderen?
Maar zoals bij zo veel levensfases, gebruiksvoorwerpen of lichamelijke ongemakken, zijn ook hier fetisjisten. Ze vallen op zwangeren óf op vrouwen die zwanger lijken. De behoefte aan een enorme, obese vrouw komt in de buurt, maar écht zwanger is beter. Er is zelfs een medische naam voor (maiesiophilia) en een Wikipedia pagina.
Ze hebben een eigen hoekje op sexsites, zie ik nu op google. Maar dat is als je de fetisj niet deelt, echt behoorlijk onsmakelijk. Dus ik ga niet doorlinken of verder surfen. Het zijn vooral de melkklieren die tot de verbeelding spreken, schijnt.
