Spring naar de content

Geef toe: u wilt ook weer met Playmobil spelen

Het is tijd voor een bekentenis. Ik – man, 43 jaar, HBO, redelijk gezond van verstand – zou dolgraag nog eens willen spelen met het piratenschip van Playmobil.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Mark Traa

Recentelijk was ik bij Intertoys, waar ik met mijn geliefde inkopen deed voor een kinderverjaardag. In zo’n speelgoedwinkel zie je altijd wel volwassenen grijpen naar iets dat ook al in hún tijd populair was. Zo iemand ben ik dus ook, en deze keer stond ik verlekkerd te kijken naar die enorme doos met daarin het piratenschip van Playmobil. Want daarmee vocht ik vroeger hele zeeslagen in bad. Eigenlijk, zo bedacht ik me, zou ik er best wat voor over hebben om dat nog één dag te kunnen doen.

Een paar jaar geleden moest ik (beroepshalve, heus waar) bij Legoworld in Zwolle zijn, waar niet alleen kinderen maar ook volwassenen de fraaiste creaties hadden gebouwd. Ik snap dat op zich wel, dat volwassenen dat doen. Het ziet er alleen niet uit, een huisvader die gelukzalig achter zijn zelfgebouwde Lego-stoomlocomotief zit. Daarom zul je mij er nooit zo zien zitten – en ik weet dat mijn verloofde nu een zucht van verlichting slaakt.

Maar stiekem…ja stiekem!

Stiekem wil ik dat piratenschip dus. En een boomhut. En ik wil eventjes in de ballenbak bij de Ikea. En wil ik een zolder vol rondtuffende treintjes. En het nieuwste Taptoe-zomerboek. Ik wil ook nog eens dertig afleveringen zien van de Grote Meneer Kaktus Show. En een middagje apenkooien. Maar wel allemaal in mijn eentje, zonder dat iemand het kan zien.

Het kan bijna niet anders dan dat u denkt dat hier iemand spreekt die al tamelijk vroeg een tikje seniel begint te worden. Daar kan ik slechts tegenover stellen dat die heimelijke speelwensen mijn volwassen leven niet verstoren, en dat ik me in het gezelschap weet van nog veel meer mensen met vergelijkbare verlangens. Er blijken dus talloze vrouwen te zijn die dolgraag nog eens zouden willen bellenblazen, of met een Barbiepop willen spelen, of willen hoelahoepen. Maar ja, doe je dat en public, dan moet je wel een excuuskind hebben met wie je zonder gefronste wenkbrauwen van omstanders je gang kunt gaan.

Privé-speelkamers voor volwassenen, dat zou nog eens heel groot kunnen worden.

UPDATE dinsdag 31 juli: Na het schrijven van dit stukje kwam ik ‘s avonds thuis en zag ik dat mijn geliefde die middag razendsnel een cadeau voor me had gekocht. En dat mogen we, vind ik, gerust extreem lief noemen.

 

————————

Volg HP/De Tijd ook op Twitter!

Onderwerpen