De Olympische sprinter die tussen de uitwerpselen traint
Op de Marshall Eilanden is dan ook geen sprake van een infrastructuur voor de beoefening van sport. Er is zelfs geen atletiekbaan. Trainen moest Timi Garstang dan ook op een grasveld in de hoofdstad Majuro, vol oneffenheden. “Terwijl je aan het hardlopen bent maak je je zorgen om blessures die je kan oplopen doordat je in het glas stapt, op de uitwerpselen van dieren, ander vuilnis, of wordt afgeleid door kinderen die op hetzelfde veld rondrennen.”
Geen ideale voorbereiding voor een Olympiër, maar vanwege de wildcard die Garstang kreeg toegewezen had hij de mogelijkheid om twee maanden voor het begin van de Spelen op trainingskamp naar Australië te gaan. Het knollenveld werd ingeruild voor een goed geëquipeerde sportaccommodatie. All inclusive, met een gym, massages en topcoaches. Een maand lang zou hij zich hier kunnen voorbereiden voor een topprestatie in Londen.
Hoeveel sneller kun je worden in een maand tijd?
Het persoonlijk record van Garstang stond voor zijn trainingskamp op 12,5 seconden, gelopen op het grasveldje in Majuro. Zijn coach hoopte dat Garstang na het Australische trainingskamp onder de 12 seconden zou kunnen gaan lopen. Een halve seconde tussen een grasveld en een atletiekbaan, dat klinkt niet onlogisch.
Het stadion als vijand
Maar het liep anders. Op de supersnelle baan van Londen wist Garstang niet aan de tijd te komen die hij op het grasveldje van Majuro liep. Zijn coaches waren er al een beetje bang voor: Garstang grootste tegenstander was niet het deelnemersveld met atleten als Bolt, Powell en Blake, maar het indrukwekkende, kolkende Olympisch stadion waarin hij het voor het eerst tegen die mannen zou moeten opnemen. Een stadion waar meer mensen in zitten dan er in zijn land wonen.
Nu weten we dat Timi Garstang het type hardloper is dat meer geschikt is voor het rennen op een grasveldje. Met gaten erin, vuilnis erop, en waar je wordt afgeleid door de spelende kinderen.
