Mannen worden onzeker als ik ‘Vijftig tinten grijs’ lees
Eindelijk heb ik hét boek van 2012 gelezen, op vakantie (omdat niets doen zo saai was). Vijftig tinten grijs, dat boek dat wereldwijd nog sneller over de toonbank gaat dan Harry Potter, weet u wel. En ik vond het leuk.
Mijn vriend merkte dat op en langzamerhand werd hij een beetje jaloers. Het begon al vòòr de vakantie: “Neem je dát boek mee? Dat is toch porno?” Half geïnteresseerd, half erop neerkijkend.
Het duurde even voordat ik boek interessant vond, en nee, het is niet briljant geschreven. In het begin ergerde ik me ook aan de herhalingen en aan de hoofdpersoon Ana. Maar steeds gemakkelijker pakte ik het op en op een gegeven moment kon ik twee uur onafgebroken lezen zonder op te kijken, zoveel concentratie heeft manlief me waarschijnlijk niet vaak zien opbrengen. Dus pakte hij het boek soms ook en las een paar bladzijden. Dan vroeg hij bijvoorbeeld:
“Word jij opgewonden als ik je naam heel hard roep tijdens seks?”
“Euh, nee?”
“In het boek doet Grey dat wel…”
Toen ik een keer echt lang achter elkaar had gelezen zonder aandacht aan mijn omgeving te schenken, zei hij vinnig: “Maar het is toch helemaal niet goed geschreven? Het is geen literatuur!”
En toen wist ik het zeker, hij was jaloers. En ik vroeg me af hoeveel mannen van die twintig miljoen vrouwen die het boek lazen (of meer?) een beetje jaloers waren. Jaloers op de aandacht die hun vrouw plotseling had voor een andere liefdesrelatie. En, aandacht die ze had voor hoe een andere man genaamd Christian Grey de liefde bedrijft.
Vrouwenporno maakt mannen onzeker
In een nieuwsbericht las ik dat meer dan de helft van 500 ondervraagde mannen in een Brits onderzoek, nadat hun partner Fifty Shades of Grey hadden gelezen, méér druk voelde om te presteren in bed. Nog grappiger is dat een meerderheid aangaf achteraf spijt te hebben van het aanmoedigen om het boek te lezen, vanwege die druk.
Eén Engelsman werd zo jaloers op het boek dat zijn vriendin las, dat hij haar een klap gaf na een heftige ruzie en als toetje een fles saus in haar gezicht leegspoot.
De commotie die ontstond over de zogenaamde SM en bondage en de ‘druk’ die mannen voelen om ineens handboeien aan te schaffen vind ik wat overtrokken, ik ben nauwelijks ‘harde’ of dominante seks tegengekomen. Christian Grey slaat Ana een paar keer op haar bips maar in het gemiddelde pornofilmpje gebeurt dat vaker. Het boek is eerder een soort ode aan vanilleseks en een lofzang op een romantische relatie waarin de man en de vrouw zo verliefd op elkaar zijn dat ze helemaal smelten van elkaar en voor elkaar willen veranderen in betere mensen.
Sprookje
Waarbij de man in dit geval toevallig genoeg zelfvertrouwen heeft om de vrouw iedere keer tot een hoogtepunt te brengen en de vrouw zo verliefd is dat ze áltijd zin heeft. Een sprookje dus, of zoals een vriendin van mij opmerkte: een uitvergrote versie van de film Pretty Woman. Ja mannen, wij vrouwen houden nu eenmaal van romantische seks. E.L. James zei het zelf in een interview in de Volkskrant: ‘Vrouwen houden van een goed liefdesverhaal’. Bovendien lukt het de eigenwijze Ana om Grey langzamerhand van zijn eigenaardige hobby af te krijgen, en hem te redden. En welke man heeft nu geen eigenaardige hobby (ik vind werk ook een eigenaardige hobby) en welke vrouw wil niet haar man redden van zijn jeugdtrauma’s en/of eigenaardige hobby’s.
Kortom, man, maak je geen zorgen. Als je vrouw naar een romantische komedie kijkt, ben je toch ook niet jaloers? Ja, ik geef het toe, ik heb een ogenblik tijdens het lezen gewenst dat ik met Christian Grey was, zoals je bij een film soms een ogenblik kan wensen dat jij zelf een van de twee tortelduifjes bent, of de prinses in het sprookje. Daar zijn het sprookjes voor.
