Spring naar de content

De Olympische hardloper die tegen zijn idool mocht lopen

Rene Gamarcha Herrera eindige als laatste op de 5000 meter en werd door menig collega op een ronde gezet. De 33-jarige debutant op de Olympische Spelen, die met een persoonlijk record van 14.51,40 (ruim twee minuten boven het wereldrecord) naar Londen toog, maakte zich vooraf ook geen illusies: “Ik hoop tot de finales door te dringen, maar het enige dat ik kan beloven is dat ik mijn best zal doen.”

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Edwin van Sas

Herrera, zoon van een Filipijnse conciërge, kreeg de liefde voor sport met de paplepel ingegoten. Als het even kon speelde hij als kind met vader Rodrigo en broer Ronnie baseball in het park, terwijl moeder Nenita toekeek. Zijn familie is dan ook zijn allergrootste fan, zeker aangezien er voor broer Ronnie geen topsportcarriere in zat vanwege hartproblemen.

Herrera’s favoriete onderdeel is eigenlijk niet de 5.000 meter, maar de 3.000 meter steeple. Op de South East Asia Games wist hij in die discipline afgelopen jaar nog een gouden medaille te veroveren, terwijl hij op de 5.000 meter uitviel omdat hij moest overgeven. “De 5.000 meter is kort achter de 3000 meter steeple geprogrammeerd, waardoor je weinig tijd hebt om te herstellen”, verklaarde Herrera zijn slechte prestatie.

Romanticus
Maar het gaat Herrera vooral om de liefde voor de sport. Met het zeemansalaris van 33.000 peso per maand (zo’n 660 euro) kan hij net een appartementje huren in Baguio City, een Fillipijnse stad met zo’n 300.000 inwoners. Daar leeft hij met zijn vrouw en zoon Kenryzen; het eerste deel van die naam heeft hij gekozen vanwege zijn grote adoratie voor Keniaanse hardlopers. Als oudste deelnemer namens de Filipijnen drukte hij zijn mede-atleten op het hart het land met trots te vertegenwoordigen in Londen.

Zelf hoopte hij op de 5.000 meter in dezelfde heat als zijn idolen Kenenisa Bekele en Mo Farah te lopen. “Het is een eer om met hen te mogen rennen”, vertelde hij een Filipijnse journalist. Helaas voor Herrera plaatste Bekele, wereldrecordhouder en Olympisch kampioen van 2008, zich niet voor de Spelen. Herstellende van een blessure wist de Ethiopiër begin juli nog een prima 12:55,79 te noteren, maar hij moest alsnog vier landgenoten voor zich dulden.

Mo Farah was er wel, en startte bovendien in dezelfde heat. Herrera wist dat hij geen partij was voor de in Somalië geboren Brit, en had al aangekondigd zijn eigen race te zullen lopen: richttijd 14 minuten en 10 seconden. Dat bleek te hoog gegrepen, maar met 14.44,11 liep hij wel zijn beste tijd ooit. Op de Olympische Spelen, in een race met Mo Farah. En toen moest het mooiste nog komen: nadat Rene Herrera doodmoe over de finish kwam, was het niemand minder dan Mo Farah die hem stond op te wachten om hem te feliciteren.