Dreigende armoede onder accountants is onzin
Het Financieele Dagblad, mijn favoriete ochtendkrant, bericht vandaag over de dreigende armoede onder accountants. Hun inkomen daalt in ‘ijltempo’. De partners van PWC, vroeger gewoon Price Waterhouse Coopers genaamd, moesten het op 30 juni j.l. afgelopen boekjaar met een 34 procent lagere beloning doen. Nu zult u denken: zo, dat is pas inleveren. Dat denken die partners zelf waarschijnlijk ook maar hier past enige nuancering.
De 268 partners verdienden elk toch nog 468.700,- euro. Ik weet natuurlijk niet hoe het met u is maar ik kom er niet aan. Het FD zet het ook in het perspectief van de hele branche, dat wil zeggen: de grote jongens. Traditioneel rekenen we vier grote kantoren daartoe. PWC, Deloitte, Ernst & Young en KPMG. Allemaal hebben ze een paar honderd partners, allemaal verdienen ze tenminste een half miljoen of meer. En dat is kommer en kwel, ze zijn ruim een ton méér gewend, tenminste.
Perverse prikkels
Als we het in de financiële wereld over perverse prikkels hebben, dan denken we in de regel aan bankiers. Hoewel het mijn favoriete soort niet altijd is ben ik toch geneigd om te denken dat bankiers eerder recht hebben op een hoge beloning – als ze het goed doen – dan accountants. Niemand dwingt u om met bank X zaken te doen in plaats van bank Y, er is best concurrentie. En als u de zaken niet vertrouwt kunt u ook nog terugvallen op een oude sok of onder uw matras.
Maar het is wettelijk geregeld dat, als uw onderneming een bepaalde omvang heeft, die onderneming verplicht een accountantscontrole moet ondergaan. En anders vraagt uw financier er wel om. Dan kunt u nog altijd kiezen, zult u zeggen. Dat is maar betrekkelijk want uiteindelijk móet u en dat houdt de tarieven hoog. Net als in de advocatuur.
En net als in de advocatuur werkt op een gemiddeld kantoor een aantal stagiaires of jonge mensen met ambitie zich tegen een normaal salaris uit de naad terwijl hun bemoeienissen tegen een zodanig uurtarief worden door belast dat de partners met een half miljoen of meer naar huis kunnen. Dat zijn ook gewoon perverse prikkels.
Overigens kijken, volgens het FD, de partners bij de grote advocatenkantoor wat meewarig naar hun collega’s bij de grote accountants. Een partner bij één van de grote advocatenkantoren verdient nog altijd eerder een heel miljoen dan een half.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is neutraal in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter.
