Facebook, je maakt me ongelukkig
Iedereen op Facebook kent elkaar. HOE KOMT DAT? Waarom gaan friends die ik uit totaal verschillende hoeken van het leven ken, naar dezelfde feestjes en films en borrels? Van een afstand is heel Amsterdam één grote actieve, netwerkende, zichzelf naar grote hoogte stuwende bijenkorf (Hey, zou dat niet leuk zijn, een netwerksite naar die bijenkorf noemen? Gaat vast nog groot worden)
Nobody likes you
Everyone left you
They’re all out without you
Having fun
Sinds ik moeder ben geworden ga ik nergens meer heen. Ik wás al een saaie huismus, nu ben ik daar het kwadraat van. Het kwadraat van een huismus is iets heel pluizigs en diks met veren. Het is nog te vroeg om de baby naar de opvang te brengen, ze is nog geen twee maanden. En hey, ik wil ook helemaal niet van haar weg zijn. Ik wil met haar wakker worden, wil haar poep uit de molligste babybilhuidplooien vegen, wil haar hoofdje ruiken terwijl ze eet en ik heb een angstaanjagend gelukkige glimlach op mijn gezicht als ik naar haar kijk.
Wanneer ze slaapt, kruip ik achter de computer en zie plaatjes van de wereld voorbij kabbelen. En dan weet ik het weer: shit, de wereld. De wereld gaat gewoon door, schrijft boeken, krijgt banen, begint relaties, gaat op reis. Niemand lijkt iets anders te doen dan die dingen. Op Facebook dan.
Evil
Facebook is – zoals iedereen weet – een kwaadaardige machine, bedoeld om je een rotgevoel te geven. Dat de reclame aan de randen zich toespitst op jou persoonlijk, dat wisten we al. Maar de berichten doen dat ook. Zeker weten. Als ik het idee heb dat mijn carrière stilstaat, gaat minstens de helft van de Facebook-updates over succesvolle stappen van vrienden op het professionele vlak. Toen ik worstelde met zwanger worden, had iedereen opeens een baby. Maandenlang schitterde de ene na de andere adorabele babyfoto op mijn scherm en elke keer schoot er een pijnlijke, misselijkmakende jaloezie door me heen terwijl ik (gemeend) op like klikte.
Ruïne
Probeer het eens. Denk na over een heerlijke vakantie op een tropisch eiland of in een oude stad. Hmm, strand, ruïnes, cocktails. Bedenk je dan dat je misschien wel nooit meer naar zo`n mooi eiland kunt gaan en spreek deze frustratie hardop uit (zodat je computer of iPhone het hoort). En kijk dan nu op Facebook. Tadaa! Minstens drie van je vrienden gaan op reis, zie je? Vind je jezelf lelijk? Check Facebook en zie hoe zeven toch al aantrekkelijke vrienden hun foto hebben veranderd in iets nóg aantrekkelijkers. Baal je van het single zijn? Denk het hardop en zie daar het flirten dat zich afspeelt in de comments. Vriend A is nu in een relatie met C. Kénden die elkaar? Je weet toch, iedereen kent elkaar. Jij hoort er alleen niet bij.
Mijn stiefzoon, gewend aan mijn solipsistische inzinkingen, bood me zojuist een mooie quote aan. Terwijl ik obsessief langs het leven van anderen schaafde, zette hij zijn muziek wat harder om me mee te laten genieten van Greenday.
Nobody likes you
Everyone left you
They’re all out without you
Having fun
Toen ging hij met zijn zus en vader mee naar de film. Ik bleef achter met de baby, Facebook en een grijns.
