Jonge ouders doen maar wat
Ik had me zo voorgenomen om relaxed te zijn. Om niet als een gespannen veer naast de arts van het consultatiebureau te zitten en tientallen vragen op hem af te vuren. Maar ik deed het toch.
Waarom drinkt hij niet uit de fles? Kun je hem het beste elke dag dezelfde routine geven, of maakt dat niet uit? Waarom is hij maar 35 gram aangekomen? Heeft ie last van dat slijm in zijn keel, en gaat dat vanzelf weg?
Controlfreak
De arts antwoordde dat hij ook niet wist waarom hij niet uit de fles dronk, dat soms routine beter werkt en soms juist niet. Dat hij zich geen zorgen maakte over de 35 gram, en ook niet over het slijm. En uiteindelijk antwoordde hij: “Onze tijd is bijna voorbij, mevrouw. En ik heb de baby nog niet eens gewógen.”
Mijn collegablogster schreef dat zij bang was voor het consultatiebureau, maar ik geloof dat het bij mij eerder andersom is: de arts is bang voor de oneindige vragende moeder.
Misschien is het een beroepsafwijking, maar ik ben dus gewend bij iedere onduidelijkheid die bij me opkomt een deskundige te zoeken en antwoorden te krijgen. Ik hoopte in dit geval dat de arts, als een soort orakel, alles zou kunnen verklaren wat mijn baby doet en nalaat. Dat viel tegen; ook hij interpreteert maar wat.
Welterustenthee
Een van de dingen waar geen peil op te trekken valt, is het slaapgedrag. Hij slaapt door, van elf tot zeven. Nu zult u zeggen: wees blij. Maar soms slaapt hij ook niet door. Dan wordt hij drie keer in een nacht wakker. Terwijl er is niks anders is dan anders. Wáárom?
Komt het doordat ik zijn kamer donkerder heb gemaakt? Doordat ik hem een half uur later in bed leg? Doordat zijn dekentje gewassen is? Doordat ie vlak voor zijn bedtijd onder de douche is geweest? Doordat ik ‘Welterusten’-kruidenthee van Celestial Seasonings heb gedronken, of juist niet? Doordat hij zijn blauwe pyjama aan heeft? Who knows?
En hoe zit het met drinken? Soms drinkt hij goed. Maar soms ook niet. Dan drinkt ie maar kort of weinig of gewoon niet zo vaak. Terwijl er niks anders is dan anders. Soms komt hij in een week 30 gram aan, soms 300 gram.
Zo is er dus altijd wel iets dat niet helemaal vlekkeloos verloopt. Daar maak je je dan heel erg druk om, terwijl het een week later vaak over is. Ook zomaar opeens.
‘Wiewo’
Het is volgens mij niet eens overbezorgdheid die de jonge ouder parten speelt. Het is het idee dat je geen idee hebt. Geen controle. Geen invloed. Het lichaam van een baby doet maar wat. Juist dat lichaampje waar je als allerbeste voor wilt zorgen, doet maar wat. En er is niemand die jou kan vertellen hoe het werkt.
De aankomende jaren zal het niet anders zijn, hoor ik van verder gevorderde ouders. Hij wordt ziek, hij wordt eenkennig. hij krijgt tandjes, hij wil niet eten, enzovoort. En waarom?
Laatst zaten we bij vrienden met een dochtertje van anderhalf. Zij kan praten, waarmee al veel is opgelost, maar nog steeds niet alles. Ook zij wordt nog ’s nachts wakker en ook zij kan niet altijd gewoon zeggen wat ze wil. Op een gegeven moment bleef ze maar schreeuwen om ‘wiewo’, en haar ouders hadden geen idee. Ze bleven zoeken en onvermoeibaar vragen stellen aan haar: “bedoel je deze? bedoel je die?” Na een halfuur als een geoliede machine dingen aanslepen, kwamen ze er eindelijk achter (het was een drinkbeker met een kikker erop: wie zou dat geen ‘wiewo’ noemen?).
Zo werkt het dus: er is geen handboek voor baby’s en er zijn ook geen deskundigen met antwoorden. Een baby doet gewoon maar wat, en als jij er als ouder niet uitkomt, heb je pech. Je bent zelf namelijk de grootste expert.
