Rabobank jaagt MKB-initiatief op de kast
Het is inmiddels algemeen bekend dat banken niet staan te springen om het midden- en kleinbedrijf te financieren. Banken vinden de risico’s te groot en hebben het geld ook vooral voor andere doelen nodig. Intussen neemt het aantal faillissementen flink toe, een deel daarvan is onnodig als er sprake zou zijn van normale toegang tot financiering.
Heel lang geleden, in een toen nog overwegend agrarisch en industrieel Nederland, besloten boeren tot de oprichting van financieringscoöperaties. De naam Boerenleenbank bestaat inmiddels niet meer maar daar liggen de roots van de huidige Rabobank. De idee was simpel. Boeren hadden onderling belang bij een goed functionerende bedrijfstak, ze zagen het collectief. De ene boer had misschien geld over, de ander tekort. En als dat tientallen of misschien wel honderden boeren overkomt, wat ligt er dan meer voor de hand dan een spaar- en leensysteem in het leven te roepen: de mensen met geld zetten het bij een controlerend orgaan weg tegen rente, dat orgaan – kredietunie genaamd – leent het aan sector- of regiogenoten uit. Zo blijft die sector of regio sterk. Dat was het doel, er hoeft verder geen winst mee te worden gemaakt.
Op dit moment staan er in Nederland een flink aantal kredietunies in de steigers, een stuk of vijftig. Logisch want de situatie is identiek aan die van, pakweg, honderd jaar geleden. Als de banken geen kredieten verstrekken, dan regelen bedrijven het onderling.
Vorige week had Het Financieele Dagblad een afscheidsinterview met Rabo-bestuurder Piet van Schijndel. Die stelde dat hij niet tegen kredietunies was. Maar daarvoor zouden dan wel dezelfde eisen moeten gelden als voor banken. En dus staan deze aanstaande kredietunies, bij monde van een van de initiatiefnemers Paul van Oyen, op hun achterste benen. Terecht, wat de Rabo redelijk vindt is dat helemaal niet want om in Nederland een bank te beginnen staat gelijk aan het beklimmen van de K2, we willen eigenlijk geen nieuwe banken dus wordt het de facto schier onmogelijk gemaakt. Bijvoorbeeld door een minimum kapitaaleis van 10 miljoen Euro. Die zou dan voor elk van die kredietunies gelden terwijl ze niks meer doen dan spaargeld opnemen en weer uitlenen.
Zeg maar de taak van een bank maar die hebben inmiddels andere dingen aan hun hoofd. Maar ze zijn machtig en kunnen met lobby’s in Den Haag veel voor elkaar krijgen. Want voor banken zullen dit straks, als alles weer beter wordt, gevaarlijke ontwikkelingen blijken te zijn geweest. Als ze weer klaar zijn voor hun normale taak, hebben we ze niet meer nodig.
Dr. Doom is een pseudoniem. Als belegger is hij verantwoordelijk voor het beleggingsbeleid van Beleggingsvereniging Fibonacci. Op het moment van het schrijven van deze column heeft de vereniging posities in Ahold, Akzo Nobel, DSM, Heineken, KPN, Shell en Unilever en is Neutraal in de AEX. De positie in de AEX is kortlopend en wisselt regelmatig. Die kan dus nu al anders zijn. Volg Dr Doom op Twitter
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook.
