Joran van der Sloot gedumpt. Niet in zee, maar toch
Vorige week vertrok een vriendin van mij naar Peru, waar ze een half jaar lang vrijwilligerswerk gaat doen in een weeshuis.
De avond voor haar vlucht namen we afscheid. Na een paar wijntjes vroeg ik haar: “Kan jij voor mij misschien een pakketje meenemen onderin je koffer? En zou je dat pakketje dan in Lima aan een kennis van mij kunnen geven?” Ik schoof haar een briefje met daarop een naam en adres toe over het tafelblad. Ze slaakte een gilletje. “Waarom zou ik dat in godsnaam doen?” vroeg ze. “Het is een bruidsgeschenk”, zei ik. “Voor Joran van der Sloot.”
Trouwen
Joran verwierf eerder deze eeuw enige bekendheid met zijn betrokkenheid bij een aantal vrouwonvriendelijke delicten. In 2005 werd hij verdacht van de verdwijning van Natalee Hollaway. Die kwam net als de meeste toeristen naar Aruba om met dolfijnen te zwemmen, maar volgens de openbaar aanklager nam Joran die wens wel erg serieus. Desondanks werd zijn schuld in die zaak nooit aangetoond. Dat was anders bij de moord op Stephany Flores. Joran verklaarde haar vermoord te hebben nadat ze op zijn laptop belastende informatie had aangetroffen. Kennis van de ingcognitomodus (Ctrl+Shift+N) had haar leven kunnen redden. Hoewel zijn voorgeschiedenis met vrouwen op zijn zachts gezegd ongelukkig is, werd eerder deze week bekend dat Joran gaat trouwen met zijn drieëntwintig jaar oude vriendin: Leydi Figueroa. Althans, dat was de bedoeling.
Op internet zijn foto’s van Leydi te vinden. Ze is aan de mollige kant, en kijkt wat ongelukkig uit haar ogen. Maar die foto’s zijn waarschijnlijk genomen voordat ze Joran ontmoette. Het stel ontmoet elkaar één keer per week, meestal op vrijdag. Vorige week berichtte een Peruaanse website dat het stel een kind had gekregen. Joran ontkende stellig in een handgeschreven briefje aan de hoofdredacteur, waarin hij rectificatie eiste. Leydi heeft inderdaad recent een kind gekregen, maar dat is van een andere man. RTL Nieuws wist beslag te leggen op het briefje, en publiceerde het prompt op haar website. “Ik ben voor vrijheid van de pers, maar deze leugens gaan me te ver,” schrijft Joran. Enig gevoel voor humor kan de aanstaande bruidegom niet ontzegd worden. De publicaties moeten Leydi hebben doen inzien wat haar te wachten stond. Een leven vol roddels, achterklap, verdachtmakingen. Gisteren maakte Leydi Figueroa bekend niet met Joran van der Sloot te zullen trouwen.
Joran gedumpt
Het was nieuws dat mij raakte. Joran van der Sloot gedumpt. Niet in zee, maar toch. De vriendin deelde mijn verdriet niet. Sterker nog: ze vertoonde enige opluchting dat ze mijn bruidsgeschenk niet meer hoefde langs te brengen. Zodra zijn naam valt, gaat alle redelijkheid overboord. Voorbij zijn de dagen dat mannen een tweede kans kregen. De romantiek is dood. We leven in een wereld waarin geparfumeerde gedichten ongelezen in de prullenmand verdwijnen, zacht maanlicht als luizenshampoo in de ogen prikt, en waarin je niet eens meer op een bankje in het park naast een vrouw kunt gaan zitten om zoete woordjes in haar oren te fluisteren zonder dat je daarbij verwensingen als ‘Ga weg, griezel!’ en ‘Bel de politie!’ naar je hoofd krijgt geslingerd.
Laat ons hopen dat Leydi tijdig tot inkeer komt. Dat ze Joran alsnog de hare wil maken; ik bied me alvast aan als wedding planner. Ondanks de detentie van Joran moet het een mooie dag worden. Gevangenissen in Zuid-Amerika worden gekenmerkt door een gezellige ongedwongenheid. Het is de bedoeling dat iedereen binnen de muren blijft, maar voor de rest zoeken ze het maar uit allemaal. Dat biedt perspectief voor een fraaie ceremonie op de luchtplaats. Ik stel me zo voor dat het de vader van Leydi enige moeite zal kosten om haar naar het altaar te lopen, maar wellicht dat een feestelijke salsaband hem mild zal stemmen. De aanwezigen gooien naar goed Latijns-Amerikaans gebruik met rijst en bonen, en na afloop is er taart voor iedereen. Het voornaamste probleem is het vinden van een getuige, want daar houdt Joran niet van. Maar daar vinden we wel wat op. Desnoods regel ik zelf iemand. Die vriendin is toch in de buurt, maar van haar heb ik al een tijdje niets gehoord. Vreemd, eigenlijk.
———
Volg HP/De Tijd ook op Twitter en Facebook of schrijf u in voor onze nieuwsbrief!
