Spring naar de content

Komen we dan nóóit meer van die christenen af?

Terwijl heel bouwend, verhurend en wonend Nederland nog in een fel debat over de woningmarkt is verwikkeld (zoals gewoonlijk is niemand blij met de waterige compromissen waar onze politiek zo goed in is) stellen wij liever een andere, nog treurigstemmender kwestie aan de orde. Namelijk dat het blijkbaar nog steeds niet mogelijk is om dit land te regeren zonder inbreng van het christelijk deel der natie, hoe gemarginaliseerd die bevolkingsgroep ook is.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Geert Poorthuis

De rechtzinnigen van Christenunie en SGP waren dit keer aan de beurt om in het geheim met de minister afspraken te maken. Welke invloed zij hebben gehad zullen we nooit weten. Eerder had de voorzitter van Bouwend Nederland, -herstel de fractievoorzitter van het CDA in de Eerste Kamer-, Elco Brinkman, al de woningmarktvoorstellen van het nieuwe seculiere kabinet afgewezen. Door de volstrekt achterhaalde wijze waarop de Eerste Kamer wordt samengesteld is dit land niet zonder deze drie partijen effectief te besturen.

Splinter
Wij hebben het even voor u nagekeken: in september vorig jaar stemden 1.292.980 Nederlanders op de drie christelijke partijen. Dat resulteerde in 21 kamerzetels, ongeveer 13 procent van het totaal van 150. In elk ander land zou je daarmee min of meer een splinterpartij zijn. Maar hier niet, hier blijft de invloed van de christenen telkens weer groot.

Maar daar blijft het niet bij: ondanks de 13 zetels die het CDA heeft in de Tweede Kamer is het nog steeds de grootste partij van het land waar het gaat om het aantal burgemeestersposten. Weliswaar voornamelijk plattelandsgemeenten, maar de 120 burgemeesters oefenen er wel degelijk veel invloed uit. Zo mogelijk nog schrijnender is de toestand in ons Publieke Omroepbestel.

Draagvlak
In dit land zijn nog maar 3,5 miljoen mensen lid van een omroepvereniging hoewel wel alle zendtijd voor 17 miljoen Nederlandse kijkers op basis daarvan wordt verdeeld. Maar van die 3,5 miljoen zijn er 1,26 miljoen belijdend lid van KRO, NCRV en EO. Gevolg is dat wij avond na avond moeten kijken naar programma’s van die omroepen, terwijl hun draagvlak in de samenleving zo goed als verdampt is. En dat we allemaal moeten meebetalen, want de omroepen worden deels betaald van ons aller belastinggeld.

Er ging in 1994 een zucht van verlichting door het land toen voor het eerst in tachtig jaar een kabinet aantrad zonder christen-democraten. Nederland stond op de drempel van een nieuwe, moderne en vooral seculiere tijd, was het gevoel. Inmiddels zijn we twintig jaar verder en staan veel van de oude structuren nog recht overeind. Komen we er ooit nog vanaf?