Spring naar de content

Stille revoluties in Nederland (2): Burgerforum

Waar we aan de linkerzijde van het revolutiespectrum Klub Kobalt hebben, vinden we iets meer aan de rechterzijde het Burgerforum. Eerlijk is eerlijk, nog meer dan in het geval van Klub Kobalt is bij Burgerforum elke politieke gezindte welkom.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Tim Jansen

Alhoewel veel van de initiatiefnemers te boek staan als rechts-conservatieven is het doel van de beweging niet in een politieke stroming te vatten. Burgerforum wil simpelweg dat het Nederlandse parlement en regering gehoor geven aan hun wens. Zij willen dat Nederland de ‘sluipende overdracht’ van bevoegdheden aan de Europese Unie stopt. Wanneer bevoegdheden wel worden overgedragen zou er een referendum gehouden moeten worden waarin de bevolking zich kan uitspreken over de bevoegdheidsoverdracht. Hiertoe willen zij 40.000 handtekeningen ophalen om zo de Tweede Kamer te verzoeken om het voorstel te bespreken.

Ongelukkige start
De burgerbeweging kende een ongelukkige start. Politiek geïnteresseerd twitterend Nederland viel al snel over de term ‘burgerbeweging’ nadat Elsevier een artikel wijdde aan de beweging, inclusief een groepsfoto in het weinig volkse Amsterdamse hotel De l’Europe. Het creëerde een beeld van overwegend grijze en mannelijke studiekamergeleerden. De Corduroy-revolutionisten werden ook niet geholpen door de potsierlijke uitspraak van journalist Jelle Brandt Corstius in het artikel. “Ik heb vijf jaar in Moskou gewoond en alle verhalen gehoord hoe het was om zeventig jaar in een Unie te wonen.” De Europese Unie vergelijken met een regime dat opstandige burgers in kampen zette of zelfs vermoordde is op z’n minst ongelukkig.

Salamitactiek
Desalniettemin is een petitie een laagdrempelige manier om meer mensen te betrekken bij het politieke debat. Het democratisch tekort en de (vermeende) toenemende invloed van Europa is iets waar vaak over geklaagd wordt. Derhalve klinkt het niet onlogisch dat de Nederlandse burger inspraak krijgt in deze ontwikkelingen. Wel is het jammer dat de anti-Europa revolutionairen geen duidelijk inzicht geven in het probleem waar zij tegen ageren. De beweging verzet zich tegen de ‘salamitactiek’ van de Europese Unie. Zij stelt dat Europa beetje bij beetje de macht van nationale overheden overneemt. Burgerforum wil ons doen geloven dat de Europese Unie een sluipmoordenaar is die langzaam die nationale soevereiniteit de nek omdraait.

Het zou het Burgerforum sieren en geloofwaardiger maken als zij uitstijgt boven populistische retoriek als ‘provincie van Europa’, ‘salamitactiek’ en ‘uithollende democratie’. Een overzichtelijke lijst met voorbeelden van beleidspunten waarover wij nationale zeggenschap zijn verloren zou deze argeloze burger al een eind op weg helpen.

Ook zonder zo’n lijst steunen inmiddels zo’n 12.000 man inmiddels het Burgerforum. Of het tot een ware revolutie gaat leiden blijft de vraag. Net als bij Klub Kobalt sluit ik klein succes niet uit. Zoals er meer duurzame kleding verkocht zal worden, zullen ook veel mensen dit initiatief steunen. Misschien zelfs genoeg om het tot de agenda van de Tweede Kamer te schoppen. Daarna zal het initiatief waarschijnlijk een stille dood sterven. Politici zullen omfloerst uitleggen dat we niet zonder Europa kunnen.

Welvaart te groot voor een revolutie
Wat de heren en dame van het Burgerforum dan nodig zullen hebben is een werkelijke revolutie. Maar zoals één van de initiatiefnemers, Jan Bennink, na de nationalisatie van SNS al concludeerde: Nederlanders zijn niet tot revolutie te bewegen. Er zijn geen woedende menigten, geen spandoeken, geen tomaten, geen gebalde vuisten.

De reden is simpel. Onze welvaart is te groot voor revolutie. De meeste mensen hebben een baan, onderdak, eten en een werkende beeldbuis. Laatst sprak ik de voorzitter van een voedselbank in het zuiden van het land. Hij vertelde dat het grootste probleem van zijn voedselbank het tekort aan parkeerplaatsen was. Ondanks de crisis en de twintig jaar onder het juk van het vermaledijde Verdrag van Maastricht, leven we in een land waar het gebrek aan parkeerplaatsen het grootste probleem van de minderbedeelden is. In zo’n land zie ik het somber in voor revolutionairen.