Britt Dekker moet miljardair worden
Het gaat lekker met de goededoelenclub van de ultrarijken op deze aardkloot. The Giving Pledge is een initiatief van de Amerikaanse ‘superbelegger’ Warren Buffett en Bill Gates. Ondertekenaars van The Giving Pledge zijn (multi)miljardairs die beloven tijdens of na hun leven meer dan de helft van hun vermogen te schenken aan goede doelen en/of filantropische daden.
Aanvankelijk waren de ondertekenaars allen Amerikaan, maar inmiddels steunen ook diverse Europese miljardairs het initiatief.
Wat moet een mens met zoveel geld? TV-ster, columniste en kledinglijneigenaar Britt Dekker rekende haar Twittervolgers voor dat als je 1 miljard euro bezit en je dagelijks 1000 euro uitgeeft het 2000 jaar duurt voordat het geld op is. Nu klopt dat niet helemaal. Je kunt het zelfs een kleine 2738 jaar volhouden met het genoemde uitgavenpatroon. Mogelijkerwijs heeft Britt allerlei complicerende factoren zoals inflatie, spaarrente en vermogensrendementsheffing en wat dies meer zij meegenomen in haar berekeningen, maar hoe dan ook: een normaal mens krijgt een miljard niet op binnen zijn leven.
Wanneer we de gemiddelde levensverwachting in Nederlands als uitgangspunt nemen dan zouden vrouwen (83,1 jaar) van geboorte tot overlijden dagelijks 32.969 euro moeten uitgeven om 1 miljard op te maken. Mannen leven iets korter (79,5 jaar) en moeten dagelijks 34.438 euro er doorheen jassen om niets na te laten. Ten minste wanneer we ervan uitgaan dat mensen in de wieg al 1 miljard bezitten en verder niets verdienen/verliezen.
Heb je als je zo excessief rijk bent de morele plicht om meer dan de helft van je inkomen weg te geven? Volgens de Australische filosoof Peter Singer wel. Hij is van mening dat diegenen die in luxe leven een deel van hun inkomen zouden moeten afstaan aan goede doelen. Singer stelt dat we armoede vaak kunnen voorkomen zonder dat we iets moreel noemenswaardigs moeten opgeven. Armoedebestrijding is volgens hem dus een morele plicht. Deze visie kan vergaande consequenties hebben. Mag je niet op vakantie of een biefstukje eten zolang er elders in de wereld mensen verhongeren?
Singers opvatting dat welvarende mensen ongeveer alles moeten weggeven wat zij anders toch uitgeven (cq. verspillen) houdt ook geen rekening met andere problemen. Televisieprogramma Tegenlicht schonk enkele weken geleden aandacht aan The Giving Pledge en sprak met enkele Nederlandse en Duitse rijken die The Pledge niet ondertekenden. John Fentener van Vlissingen gaf aan dat zijn vermogen onder meer zat in (familie)bedrijven, vastgoed en andere investeringen. Het leek de telg uit het ondernemersgeslacht hoogst onverstandig voor de stabiliteit van de bedrijven om de helft van zijn vermogen weg te geven.
Een Duitse miljardair wees op een ander probleem. Rijken zouden steeds hogere eisen stellen aan de (maatschappelijke) rendementen van hun schenkingen. Hiermee zou de democratische rechtsstaat ondergraven worden als partij die bepaalt wat wenselijk is. Kapitaalkrachtigen zouden kunnen bepalen wat voor output een onderwijsprogramma dat zij sponsoren moet leveren. Een derde probleem met The Giving Pledge is dat deze morele verbintenis openbaar is. In Nederland praten we niet graag ons eigen geld, al helemaal niet als het veel is. Hollandse rijken zijn in de regel mediaschuwer dan hun Amerikaanse collega’s. Onze miljardairs schenken liever in de anonimiteit.
Voor Buffett en de zijnen is het dan ook maar te hopen dat Britt’s kledinglijn succesvol genoeg is om haar miljardair te maken. De blondine weet in ieder geval wat het is om in de belangstelling te staan. Op Twitter antwoordde ze een fan in ieder geval dat ze ‘een groot deel’ van een miljard aan het Wereldnatuurfonds zal overmaken. En voor Singer wil ze vast ook nog een deel van dat vermogen aan de armen wil schenken. Kortom, een rijke Britt is beter voor de gehele wereld.
