Een schrijver die niemand kwaad doet
Kees van Kooten mijmert een eind weg in De verrekijker. Is hij eigenlijk altijd al zo'n kwebbelkont geweest? Dries Muus weegt het literaire werk van de Boekenweekauteur.
Verkeerde onderwerpen bestaan niet. Een goede schrijver kan van het meest onbenullige, alledaagse gestuntel iets grappigs, iets treurigs, iets spannends maken. Liefst allemaal tegelijk.
Er bestaat wél zoiets als een dodelijke combinatie van een truttige stijl en alledaagse onderwerpen, demonstreert Kees van Kooten in De verrekijker. "Mijn vader was een schat van een man, die het beste met mij voorhad," schrijft hij. Of: "Vervolgens bedacht ik dat u het misschien wel leuk zou vinden om een klein spelletje fictie mee te spelen."
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
