Spring naar de content

De nieuwe Wibi Soerjadi: één brok mannelijkheid

Het was een bericht dat je twee keer moest lezen: Wibi Soerjadi eindelijk aan de vrouw. Het stond op de website van De Telegraaf, dus dikke kans dat het waar was.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Stephan ter Borg

Maar toch. Wibi? Een vrouw? Zo’n Japanse zeker, levensecht, die niet opvalt tussen de rest van zijn poppenverzameling, en standaard geleverd wordt met een jerrycan desinfecterende gel. In opperste staat van verwarring belde ik schrijversvriendin K., medewerkster van deze fraaie website en een autoriteit op het gebied van Wibi. Zij attendeerde me op een filmpje onderaan het bericht. Een filmpje dat me nu al een week lang wakker houdt.

Pyjamafeestjes
Wibi Soerjadi is een concertpianist, maar eigenlijk kent niemand hem daarvan. Voor het grote publiek is hij gewoon Wibi, het pindaprinsje, een even onvolwassen als onvolgroeide rijstvogel die op een reusachtig landgoed woont samen met een poppenverzameling waarbij het Chinese Terracottaleger nog schril afsteekt. Hij organiseert pyjamafeestjes, gaat twaalf keer per jaar naar Disneyland Parijs, koopt zijn smokings bij Bart Smit, en draagt ook binnenshuis handschoenen om zijn delicate pianovingers te beschermen.

Het was dan ook een veilige gok om te veronderstellen dat Wibi een leven lang vrijgezel zou blijven. Weliswaar was hij ooit getrouwd, maar dat was een jeugdzonde, een toevalstreffer. Sinds de scheiding in 2002 was hij alleen. Tot vorige week dus, toen hij in een exclusief interview zijn nieuwe vlam aan Nederland voorstelde.

Wilma Nanninga
In beeld verscheen een vrouw met een blotebillengezicht en een parelmoeren ketting. Zo te zien was ze voor de gelegenheid naar de hondenkapper geweest. Gelukkig bleek dit niet de nieuwe liefde te zijn, maar ene Wilma Nanninga, showbizzverslaggeefster van De Telegraaf. De echte vriendin heet Céline van Riemsdijk. Ze is kunsthistorica, vijfentwintig jaar oud, en dus achttien jaar jonger dan Wibi. Céline lijkt in de verte wat op Kim Holland, en heeft een kordate, maar niet onvriendelijke uitstraling. Toen ze voor het eerst bleef slapen, zei Wibi: ‘Ik heb de logeerkamer klaargemaakt’. Wilma Nanninga roept: ‘Wibi! Wat verschrikkelijk!’ Wibi lacht. Céline lacht. Het is duidelijk: deze twee mensen zijn tot over hun oren op elkaar verliefd.

Een paar dagen later stond er een nieuw filmpje online. Tijdens het interview had Céline zich laten ontvallen dat Wibi heel sterk was, dat hij een wasbordje had, en zich met één hand kon opdrukken. In het nieuwe filmpje blijkt daarvan geen woord gelogen. Ik schrok me rot. Dit was mijn Wibi niet meer. Céline was in rap tempo een man van hem aan het maken. Ik had al die tijd oorzaak en gevolg door elkaar gehaald. Wibi was niet vrijgezel omdat hij onvolwassen was, maar onvolwassen omdat hij vrijgezel was. Dat had hem in staat gesteld om authentiek te blijven, onbedorven. Daar komt nu een einde aan.

Wibi wordt sneller een man dan Maxim Februari
Céline van Riemsdijk doet wat alle vrouwen doen: mannen temmen, domesticeren, ze van alle onvolkomenheden en eigenaardigheden ontdoen. Binnenkort dwingt ze hem zijn poppenverzameling de deur uit te doen. Niet veel later ontwikkelt hij een bierbuik, begint een octaaf of twee lager te spreken. Zijn nieuwe vriendin wil een man, geen jongen, en ze zal niet rusten voordat ze haar zin heeft. Hij gaat tabak pruimen tijdens pianoconcerten, vertoont zich alleen nog in het openbaar in een vaalblauwe schipperstrui. Wibi Soerjadi wordt man in een tempo waar Maxim Februari nog wat van kan leren. Het is alleen nog wachten op een sekstape.

Het is jammer dat we afscheid moeten nemen van de oude Wibi. Die zachtmoedige, goedlachse Wibi. De nieuwe, die bevalt me maar niks. Maar ik gun het hem. Het is de hoogste tijd. Wibi verdient een nieuwe liefde, ook als dat betekent dat hij daarmee een stukje minder van ons wordt. Vaarwel, lieve pindaprins. Doe wat je gelukkig maakt, maar onthoud: you can only be young once, but you can be immature forever.