Inspectie bij de overheid, maar dan op de manier van Oracle
Met ferme stappen wandel ik het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen binnen. Ik loop op de ontvangstbalie af en trek mijn politieperskaart. “Wilt u nu meteen het poortje openmaken? Ik kom een inspectie uitvoeren”, zeg ik resoluut. “Het is verboden nu mensen te bellen en mijn collega zal daarop toezien.”
De beveiliger trekt wit weg en is gehoorzaam. Op de hoogste verdieping storm ik de vergaderzaal binnen. Terwijl ik Jet Bussemaker met haar vergaderpartners wegstuur, gelast ik haar de distributielijsten van HP/de Tijd langs te sturen. “Ja ik hou inspectie”, sneer ik. “Oh en ik wil een dubbele espresso zonder suiker of melk.”
Boete
Tien minuten later zit ik met de beentjes op tafel de eerste documenten door te lezen. De koffie smaakt prima. Meteen heb ik beet. Een lijst toont duidelijk dat meer ambtenaren het maandblad van HP/De Tijd hebben gelezen dan volgens mij is toegestaan. BINGO! Daar wordt niet voor betaald, dus dat wordt dokken.
Subiet laat ik Bussemaker komen en geef haar de wind van voren: “Ik eis nu vier miljoen euro, maar om van het gezeur af te zijn… mag u ook acht ton ineens betalen en jaarlijks twee ton aan extra abonnementsgeld op dat mooie blad HP/De Tijd.”
Witheet
Bussemaker wordt witheet, kijkt mij vlammend aan en schreeuwt: “Ik heb het helemaal gehad met uw gedrag en uw insinuaties. Wij nemen zoveel tijdschriften af dat wij teveel betalen en recht hebben op een kwantumkorting. Maar ik zal het goed met u maken: reken drie euro af voor de dubbele espresso en verdwijn uit mijn ministerie!”
Ik betaal het geld en een beveiliger pakt mij bij de arm. Met gebogen hoofd druip ik af. In de gang kijkt een stel ambtenaren mij grinnenkend aan. “Blijft lastig hè, goed rekenen?”, hoor ik nog.
Oracle
Ik zou het liefste schrijven dat het verhaal geheel verzonnen is, maar dat is slechts ten dele waar. Want journalisten mogen niet op zo’n manier controleren, maar softwareleverancier Oracle kennelijk wel. Zij hielden namelijk een audit en deden het bizarre voorstel van de vier miljoen euro – en kwamen uiteindelijk slechter weg dan ze kwamen.
Complimenten voor OC&W, maar bizar dat softwareleveranciers wel eventjes de ICT van de overheid checken. Gelukkig schudt het Rijk nu wakker en leidt dat tot herstructurering. Minder licenties voor de software en tóch aan de regels voldoen. Blijkbaar kan het en is er dus jaren te veel betaald. Een bizar principe, hoewel het stilletjes wel een droom van mij is om ooit op deze manier toezicht te mogen houden.
