Maatregelen UWV duiden op zonnige toekomst
Zou er in de bedrijfskantine van het UWV nerveus zijn gelachen om het ironische nieuws dat duizenden UWV’ers binnen een paar jaar werkloos zijn? Hebben zelfverzekerde medewerkers de exemplaren met een minder hoge eigendunk toegebeten dat zij ‘hen binnenkort wel aan de andere kant van het bureau zien’? Geen idee, want ‘de gewone UWV’er’ is nog niet aan het woord geweest. Men moet het eerst doen met de geijkte reacties in dit soort situaties: de bestuursvoorzitter, een persvoorlichter en een bevreesde vakbond.
De bestuursvoorzitter stelt dat er “net als bij veel andere bedrijven bij ons de digitalisering in hoog tempo wordt doorgezet”. Het wijzen naar anderen is een slimmigheidje. Zo lijkt het alsof het besluit onderdeel is van een onafwendbaar, groter en logisch geheel. Blijkbaar zitten we anno 2013 nog in een grootse digitale revolutie. Een revolutie die volgens de bestuursvoorzitter een pijnlijk neveneffect heeft. “We zijn niet meer de troostende schouder voor de mensen. Die zullen ze thuis moeten vinden”, zegt de directeur. Dat lijkt mij geen groot verlies, waarschijnlijk somberden de meeste werklozen al bij familie en vrienden. Of bij Mark Rutte, die wordt namelijk gek van al het gesomber.
Als we naar de woordvoerder van UWV luisteren kunnen we concluderen dat de digitalisering inderdaad in een moordend tempo gaat. De uitkeringsinstantie kondigde in 2011 al bezuinigingen aan, maar nam daarna tijdelijk meer mensen in dienst vanwege de toegenomen drukte. De voortwoekerende economische crisis maakte meer mensen werkloos. Zo werden er in 2012, 21 procent meer WW-uitkeringen toegekend dan in 2011.
Dit in ogenschouw nemende zou je twee dingen kunnen vermoeden. De digitalisering van UWV heeft inderdaad een ongekende vlucht genomen of de uitkeringsinstantie verwacht het minder druk te krijgen. Dat eerste is op basis van UWV’s jaarverslag niet heel waarschijnlijk. Zelfs het stabiel laten draaien van twee websites van het UWV ‘laat te wensen over’. Klanttevredenheid voor e-dienstverlening krijgt een schamel zesje en is lager dan de klanttevredenheid van werkgevers, telefonische contacten en uitkeringsgerechtigden.
Als het UWV nog zo slecht is op digitaal gebeid, kan dat maar één ding betekenen: een fleurige economische toekomst! Binnenkort zijn er meer banen en minder uitkeringstrekkers. En die arme ontslagen UWV’ers behoeven helemaal geen schouder om op te huilen. Nee, die zijn straks gewoon lachende derde met een baan bij een bedrijf waar de digitale revolutie al in 2001 aan de deur klopte.
