Spring naar de content

De vergeten sportloopbaan van een Amerikaans volksschrijver

In ‘Mijn plezierbrevier’, een door Kees van Kooten samengesteld bundeltje kortverhalen van door hem bewonderde Amerikaanse komische schrijvers, las ik voor het eerst iets van Ring Lardner. Ik was meteen verkocht.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Lardners stijl had iets onmiskenbaar eigens, een parmantigheid die maar niet ergerlijk leek te worden, met name dankzij een fenomenaal taalgevoel, waardoor taalmodes en neologismen (het Lardner Ringlish) via Lardners stukken zich in sneltreinvaart over de VS verspreidden.

Celebrity
Op de toppen van zijn roem – in de twintiger jaren van de vorige eeuw – was Ring Lardner Amerika’s bekendste schrijver en hij behoorde zelfs tot de tien bekendste mensen in de Verenigde Staten. Zijn verhalen en stukken gingen er bij een hele generatie Amerikanen in als Gods woord in een ouderling.

Tegenwoordig kent bijna niemand de naam Ring Lardner nog – een vertaalde heruitgave van een zijn bekendste werken, Knippen, begin deze eeuw, werd nauwelijks nog opgemerkt. Dat Lardner zijn legendarische loopbaan ooit als sportjournalist begon, is vermoedelijk iedereen vergeten.

Honkbal
Jarenlang schreef Lardner voor de krant The Chicago Inter-Ocean artikelen over honkbal. Daar, in de sportkaternen van een lokale krant, ontwikkelde hij zijn nauwelijks geëvenaarde stijl, die hij verder perfectioneerde toen hij als Jack Keefe, een verzonnen pitcher van de Chicago White Sox, brieven ging schrijven aan zijn vriend, de al even fictieve Al Blanchard.
Later zou Lardner naam maken met een serie portretten over zijn favoriete honkballers, die verscheen in The American Magazine.

Lardner was een echte journalist, die er het liefst op uittrok: hij reisde met het team mee naar uitwedstrijden, zat met de spelers aan tafel en logeerde altijd in het teamhotel.

Manipulatie
Toch begon zijn liefde voor de sport na enkele jaren sporen van slijtage te vertonen. Lardner was een honkbalpurist, hij hield van spelers die hun talent onderhielden met eindeloze trainingen en zag met lede ogen aan hoe de commercie het honkbal meer en meer in z’n greep kreeg. Toen de World Series van 1910 bleken te zijn gemanipuleerd door gokkers en omgekochte spelers, wendde Ring Lardner zich vol walging van de sport af. Hij zou nooit meer een letter over zijn grote liefde op papier zetten.

Maar goed dus dat Ring Lardner niet honderd jaar later geboren is. Tegen alle manipulatie en bedrog van vandaag was zijn lelieblanke ziel vast niet opgewassen geweest.