De afschuwelijk slechte grappen van Kakhiel
Er zijn grappen die vooral worden gemaakt door leuke vaders en ooms met humor. De grappen die regelmatig door je hoofd gaan, en die je toch maar niet uitspreekt. Te flauw, te plat, te makkelijk. Iemand vraagt: ‘Weet je misschien hoe laat het is?’ De leuke vader of de oom met humor zegt: ‘Ja.’ Verder niks. Dat is het soort grappen waar Kakhiel populair mee is geworden.
‘Wat voor kleur haar heb je, van jezelf? Zwart? En op je hoofd?’ Dat idee. Het is het vermoeiende soort grappen waar je in gezelschap niet eens meer om probeert te lachen. Je weet: het lukt toch niet. En je wilt de leuke vaders en de ooms met humor niet aanmoedigen.
Doorgaans ga je zulke grappige mensen uit de weg. Als ze de kamer binnenkomen, doe je alsof je gebeld wordt. Je moet opeens naar de wc. Gaat wat te drinken halen. Hoe dan ook probeer je het contact tot het minimum te beperken.
Naaien
Met de fotograppen en filmpjes van Kakhiel is dat wat lastiger. Nu al zo’n twee of drie jaar word je dagelijks, via Facebook of Twitter, geconfronteerd met een echte Kakhiel. Een treurige foto van alledaagse lulligheid. Mensen op de markt. In het bejaardentehuis. De bedrijfskantine.
De foto’s worden voorzien van tekstballonnen. In de ballonnen staan ongegeneerd flauwe teksten. Veel woordgrappen. Retorische vragen die toch beantwoord worden. Ouderwetse moppen, soms. Vorige week kwam ik een grap tegen rondom de dubbele betekenis van het woord ‘naaien.’ IJzersterk materiaal.
De foto’s zijn op zichzelf niet bijzonder. Een beetje flauw. De grappen zijn afschuwelijk. Maar als je die twee combineert gebeurt er kennelijk iets waar de maker en de liefhebbers geen genoeg van krijgen.
Lange autorit
Slechte humor kan een prima bron voor goede humor zijn. Denk aan The Office. Denk aan Jiskefets Debiteuren Crediteuren. Series waarin de personages waardeloze grappen maken, die ze zelf voor hilarisch houden. Die afstand, dat enorme verschil tussen hoe de kantooreikels van Jiskefet zichzelf zien en hoe de kijker ze ziet, is wat het zo goed maakt. Die afstand mist bij Kakhiel.
Bij de meeste foto’s zit geen commentaar op de slechte grap ingebouwd. Het is geen manier om slechte humor af te beelden, of belachelijk te maken. Het is wat het is: schaamteloze slechte grappen, sléchte slechte grappen, dag na dag na dag.
Meer dan 150.000 likes op Facebook. Meer dan 120.000 volgers op Twitter. Er is inmiddels een boek verschenen, ruim honderd pagina’s aan nieuwe foto’s. Een enorme aanrader. Vooral voor mensen die graag een lange autorit op de achterbank geklemd zitten tussen een leuke vader en een oom met humor. Het enge is dat er blijkbaar heel veel van zulk soort mensen zijn.
