De mug is niet te benijden
Vorige week plaatste ik op Twitter een tweet over muggen. Elk jaar blijf ik namelijk hoop houden dat met het aanbreken van de warmere maanden, de steekgrage zoemers hun habitat hebben verlegd naar andere oorden. Een straat verderop ofzo.
Dit blijkt telkens weer ijdele hoop te zijn. Het terroriserende insektenvolk kiest er toch weer voor om bij elke gelegenheid die zich aandient te kiezen voor óns huis en bij voorkeur ook nog ónze slaapkamer.
Muggenliefhebbers
Er kwam een aantal goedbedoelde reacties in mijn inbox binnen. Het muggentweetje had wat losgemaakt. Fanatieke muggenliefhebbers waren geprikkeld en staken hele pleidooien af, over het wel en wee van de mug en het nut van zijn bestaan. Eigenlijk moet ik ‘haar’ bestaan zeggen, want het blijken de vrouwelijke ellendelingen te zijn die het bloed onder de nagels vandaan halen.
Zo was er bijvoorbeeld iemand die mij erop wees dat de voedselketen volledig uit balans zou raken wanneer er geen muggen meer zouden bestaan. Want, zo werd mij onderwezen, muggen leggen eitjes in water. De larven die hieruit voortkomen worden opgegeten door de vissen. En vissen worden weer gegeten door diverse vogels en de mens.
Verder wees iemand me erop, dat ik het ook van de positieve kant kon bekijken. Het blijkt namelijk zo te zijn dat mensen met weinig stress een prettiger lichaamsgeurtje verspreiden voor de kleine, zoemende dracula’s, dan mensen met veel stress. Waarom verkoopt het Kruidvat dan geen stress-geurstoffen, in een hoge dosis, waar ik mezelf mee kan insmeren?
Ingenieus
Na een beetje gegoogel op de mug blijkt het insect een uitgekiende anatomie te hebben. Er is over nagedacht. Elk lichaamsonderdeel heeft zijn functie, die essentieel is om te kunnen overleven. Van zuigsnuit – het steekwapen – tot de achterpoten – die langer zijn om bedreigende luchttrillingen te kunnen signaleren – is het bijzonder goed doordacht diertje. Zeker wanneer ‘ze’ full-screen op je beeldscherm verschijnt.
Ondanks het nut en de fascinerende bouw van het insect, kan ik er nog altijd geen sympathie voor opbrengen. Toch ben ik me bewust van het feit dat we ons nederig moeten neerleggen bij hun (storende) aanwezigheid. De mug zal immers geen steek veranderen.
