Waarom bibliotheken niks van lezers snappen
Het is hysterisch. Het is zielig. Het is hopeloos. Het is om te huilen. Het is belachelijk. De Nederlandse bibliotheken hebben met de uitgeverijen een akkoord bereikt over het uitlenen van e-books. Voortaan kunnen wij voor de som van twintig harde euro’s per jaar (PER JAAR!) achttien e-books lenen om te lezen. Achttien e-books? Die lees ik per maand.
De Nederlandse bibliotheken worstelen al jaren met de vraag hoe om te gaan met digitale boeken. Lezers, die in toenemende mate beschikken over e-readers, dé verkoophit van deze zomer dankzij Albert Heijn, Bol.com en de Mediamarkt, vragen ernaar. Maar het aanbod is beperkt en de uitgeverijen piekeren er niet over hun bestsellers beschikbaar te maken voor digitale uitleen zolang het papieren aanbod niet volledig is uitgemolken en optimaal te gelde gemaakt. Gevolg: moeizame onderhandelingen die pas deze week tot een klein resultaatje hebben geleid.
E-readers lezen meer
Nu wordt er nogal wat onderzoek gedaan naar het leesgedrag van bezitters van e-reader en daaruit blijkt vooral een ding: de apparaten zijn het meest geschikt voor het lezen van romans en spannende boeken, het soort literatuur dat voorheen vooral in paperback of pocket verscheen. En een tweede gevolgtrekking uit het onderzoek: mensen met een e-reader lezen veel meer dan papieren liefhebbers. Vermoedelijk ben ik zelf een mooi voorbeeld van de lezer zoals die uit de onderzoeken opduikt: de afgelopen week heb ik, buiten in de schaduw op een bankje (zon was er niet) zes boeken gelezen, allemaal van dezelfde schrijver trouwens.
En voordat u verkeerde conclusies trekt: in die week heb ik ook gekookt, gedineerd met mijn partner, mijn winkelklanten geholpen, geborreld met mijn vrienden en Wimbledon gevolgd op mijn televisie. En, oh ja, diverse stukken voor deze site geschreven.
Bibliotheken snappen niks van lezers
Ware ik lid van de bibliotheek dan zou ik in dit tempo binnen drie weken door mijn abonnement heen zijn en de rest van het jaar aangewezen op het gratis aanbod uit de negentiende eeuw en daarvoor. Maar die had ik op de middelbare school eigenlijk al gelezen en de Camera Obscura van Hildebrand is een leuk boek maar verliest toch iets bij derde herlezing. Dat gaan we dus niet doen. Dat laten we over aan de studenten Nederlands die daarvoor betaald worden.
Bibliotheken (en uitgevers trouwens ook) snappen eigenlijk niks van lezers. Tot vijf jaar geleden hadden ze vooral problemen van fysieke aard: ze konden slechts een heel klein deel kwijt van de vele miljoenen boeken die er in de loop van de eeuwen zijn geschreven, uitgegeven en gedrukt. Die fysieke barrières zijn nu eindelijk opgeheven: een paar servers in een pandje ergens achteraf kunnen de hele literaire wereld voor alle leden van de bieb ontsluiten.
Als ik een plaatselijke overheid was met behoefte aan bezuinigingen dan wist ik het wel: de prestigieuze panden in de binnensteden waar de arrogante bibliotheken zetelen hebben over een jaar of wat geen functie meer.
