Spring naar de content

Turkse basketballer Akyol de dupe van overheidscensuur

Je kent het gevoel van stijgende verontwaardiging. In bepaalde situaties slaat je hart een keer over, of juist een keertje extra. Een wee gevoel in je middenrif of een kriebelig gevoel in je maag. Onmacht door onrecht. Mocht je vanavond even een halfuurtje over hebben, verdiep je eens in de situatie van Cenk Akyol.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Jeroen Katerberg

Wie? Cenk Akyol. Wat? Uitblinker van de basketbaltak van Galatasaray en de Turkse nationale ploeg. Waarom? Tsja, het gaat een beetje mis met de carrière van de small guard. In het door rellen geteisterde Turkije zijn er, logischerwijs, voor- en tegenstanders van het heersende regime. Akyol is tegenstander. Dat an sich is geen groot probleem, ware het niet dat hij niet te beroerd is dit naar buiten te brengen.

Microfoon weggegooid
Bepaalde Turkse media vertonen trekjes zoals we die ook zagen in de DDR, of het Syrië van Bashar al-Assad. De staat bepaalt wat de burger te weten komt en controleert kranten, televisie en andere media. Mensen, ook bekende sporters, die zich hier niet aan conformeren, worden rücksichtslos benadeeld. Akyol gaf na een competitiewedstrijd een interview, tot hij zag dat de nationalistische NTV ook een microfoon voor zijn neus geduwd had. Hij greep de microfoon, wierp deze op de grond voordat hij verder ging met het interview. Zonder regeringsgezinde verslaggevers.

Dit werd hem door de Turkse regering niet in dank afgenomen en Akyol werd, na zeven jaar onafgebroken voor de Turkse nationale ploeg te hebben gespeeld, vorige week plots niet meer opgeroepen. Een belletje naar zijn coach bracht uitsluitsel. En ongeloof: “De staat moet je niet.”

Akyol zou zijn best niet doen
Waar de bondstrainer nog eerlijk de situatie schetst, draait de minister van Sport, Suat Kilic, om de feiten heen. Volgens hem zou Akyol zijn best niet doen en een slechte verstandhouding hebben met de coach.

De conclusie is overduidelijk. Turkije stond er qua mensenrechten al niet lekker op, nu blijkt eens te meer dat het regime zo’n 100 jaar achterloopt. In de Universele Verklaring van de rechten van de mens staat expliciet vermeld dat je zonder angst voor vervolging je mening moet kunnen geven. In het geval van Cenk Akyol wordt het recht op de vrijheid van meningsuiting met voeten getreden.

Onderwerpen