De zaak René van der Gijp: hij mag toch zijn mening geven?
Dat Voetbal International een programma is voor mensen die Studio Voetbal te highbrow vinden, en Jack van Gelder te zwaarmoedig, was bekend. En René van der Gijp vindt nog bijval als hij de Holocaust, de Slag bij Nieuwpoort, en de Avondvierdaagse ontkent. Ook geen groot nieuws.
Iets verrassender: de steun voor Van der Gijps onnozelheid beperkt zich niet tot de mensen die onder een René van der Gijp-dekbed slapen, in een kamer met René van der Gijp-behang. Eén punt hoorde je van de week overal, een punt dat sowieso vaak terugkomt in discussies over dubieuze uitspraken, en dat je kunt samenvatten met: hij mag toch zijn mening geven?
Een spraakverbod
Je hoort het bij begaafde en minder begaafde geesten. Om met die eerste categorie te beginnen. Op zijn weblog reageerde schrijver Ted van Lieshout met een sussend stukje. Beter dit, dan dat homoseksualiteit doodgezwegen wordt. ‘Velen waren verontwaardigd over de uitspraken van Gijp en wilden hem het zwijgen opleggen’, schreef Van Lieshout. ‘En dát is volgens mij veel erger dan een open discussie.’
Het probleem begint bij ‘en wilden hem het zwijgen opleggen.’ Echt? Is er serieus aangedrongen op een spraakverbod? Zeker, dat zou erger zijn dan een open discussie. Maar dat is toch helemaal niet aan de orde? En al was het aan de orde: doen Van der Gijps uitspraken er dan meteen niet meer toe, omdat er kennelijk mensen zijn met nóg dommere overtuigingen?
Verontwaardiging = censuur
Het wordt erger. ‘Als mensen – en met name homo’s – verontwaardigd zijn over hoe er over homoseksualiteit gedacht en gesproken wordt, en vinden dat men dan maar beter zijn mond erover kan houden, doen ze feitelijk hetzelfde als wat er nu in Rusland is gebeurd. Daar is onlangs bij wet bepaald dat je je mening niet mag geven over homoseksualiteit.’
De bijzin ‘en vinden dat men dan maar beter zijn mond erover kan houden’ is hier essentieel. Als Van Lieshout alleen benoemt dat mensen verontwaardigd zijn, kan hij nooit de absurde vergelijking met Rusland maken. Hoe los je zoiets op? Nou gewoon. Verontwaardiging gelijkschakelen aan censuur. Oh, het leven kan zo heerlijk simpel zijn!
Slechte homo-grappen
Marcel Duyvestijn, gastblogger van Elsevier, vergeleek Van der Gijps opmerkingen met Cornald Maas’ flauwe grappen tijdens de Gay Pride. Duyvestijn concludeerde: ‘Maar hij mag dat. Zoals Van der Gijp dat ook mag.’
Kalm blijven. Tot tien tellen. Denk aan iets rustgevends. Een Alpenweide. Een voorjaarszon tegen een helderblauwe lucht. Koud bier. Oké. Het gaat weer. Ik kan weer – nee toch niet.
Natúúrlijk mag Cornald Maas slechte homo-grappen maken. Natúúrlijk mag Van der Gijp zeggen wat hij wil.
MAAR DAT IS HET PUNT TOCH HELEMAAL NIET? JEZUS CHRISTUS, MARCEL DUYVESTIJN, HOE INGEWIKKELD IS HET?
Te triest voor woorden
Je zag het ook in sommige reacties op deze site (we naderen het terrein van de minder begaafde geesten – al is het onderscheid niet altijd even duidelijk). Er was bijvoorbeeld de reactie van Mike:
‘Al die jankende relnichten hier in Nederland, verschrikkelijk…..Ieder z’n eigen mening mensen. Gijp geeft zijn mening op tv en héél het land is in rep en roer, te triest voor woorden gewoon!’
Net als Van Lieshout, Duyvestijn, en flink wat anderen, houdt Mike er een vrij selectieve interpretatie van de vrijheid van meningsuiting op na.
Want is het uiten van verontwaardiging géén mening? Betekent vrijheid van meningsuiting: eeuwig relativisme? Natuurlijk heeft Van der Gijp het recht om zijn onvoorstelbare stupiditeit te uiten. Maar dat betekent dat iedereen die zich opwindt over Gijps visie, of het gebrek daaraan, zich óók mag uitspreken.
Of om nog een keer met Mike te spreken: ieder z’n eigen mening mensen.
