Pieter Omtzigt: CDA-hoop in bange dagen
“Toen we nog in de coalitie zaten, waren er CDA-bewindslieden die bij de fractievoorzitter probeerden te voorkomen dat ik op hun portefeuille kwam te zitten”, zegt hij met enige trots. De Volkskrant omschreef hem op 5 juli als ‘een van de Haagse smaakmakers’, maar waarschuwde ook: “Omtzigt is zeker een man om in de gaten te houden, niet in het minst voor de ramptoeristen. Hij gaat hard, maar mogelijk richting blinde muur.”
In 1974 werd Pieter Omtzigt geboren in Den Haag, maar op zijn vierde verhuisden zijn ouders naar het Twentse Borne. Hier lagen de roots van zijn moeder. Drie kinderen gingen mee: Pieter, zijn tweelingbroer en een jonger broertje. Zijn vader, die bij de PTT werkte, had een carrièreswitch gemaakt en ging aan de slag in een pastoraal centrum. Later werd hij bisschoppelijk gedelegeerde in het onderwijs. Een katholiek milieu dus. Op zondag werd naar de kerk gegaan. En Pieter was misdienaartje. De tweeling kon goed leren.
Na het gymnasium ging Omtzigt economie en statistiek studeren in Exeter, Zuid-West Engeland, nadat hij niet was toegelaten tot Cambridge. In Exeter werd hij lid van een kleine katholieke studentenvereniging, waar hij meteen in het bestuur plaatsnam, een internationaal academisch klimaat dat hem vormde. In het derde jaar ging hij met een Erasmusbeurs Italiaans studeren in Rome. De geschiedenis op elke straathoek, de cultuur, het eten – hij mist het nog steeds. In Rome was een kleine Nederlandse enclave, en hij bezocht de Friezenkerk, op loopafstand van het Vaticaan, waar monseigneur Muskens de scepter zwaaide. Zijn internationale netwerk groeide.
Na zijn afstuderen besloot de econometrist te promoveren in Florence. De wetenschap bracht hem ook nog in het Italiaanse Varese en aan de Universiteit van Amsterdam. Maar de politiek lonkte. In 2003 zette het CDA hem op de 51ste plaats van de kandidatenlijst, hetgeen toen – het is gezien de huidige politieke verhoudingen bijna onwerkelijk – een verkiesbare plek betekende. Omtzigt ontpopte zich al snel tot een deskundig en hardwerkend Kamerlid.
Toch ging zijn Haagse loopbaan niet van een leien dakje. In 2010 werd hij niet herkozen, en hij kwam pas terug toen een aantal CDA’ers tot het kabinet-Rutte I toetrad. Bij de afgelopen verkiezingen, die ten gevolge van intriges een nacht van de lange messen betekende, stond hij tot verrassing van velen niet op de conceptlijst. Omtzigt was not amused. De afdelingen plaatsten hem terug op de lijst, op nummer 39. Via een voorkeurscampagne wist hij het tij verder te keren. “Dat ik met voorkeursstemmen ben herkozen, is een bevrijdende ervaring geweest.”
De Twentse terrier knokt in de Tweede Kamer onder meer voor bedreigde christenen in het Midden-Oosten. “Ik kan Arabische Lente niet meer horen!”
Omtzigt is een druk baasje, een streber. Hij is lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa en voert inmiddels over een achtste van alle onderwerpen het woord voor het CDA: belastingen, pensioenen, Europese Zaken en Buitenlandse Zaken.
Lees in HP/De Tijd van deze maand het volledige artikel van Stan de Jong over Pieter Omtzigt. Koop hem in de winkel of sluit hier een abonnement af.
