Laat Volkert van der G. maar gewoon vrij
Laat ik eerst maar bekennen dat ik – mede als gevolg van in mijn leven opgedane ervaringen – geen al te hoge pet op heb van het Nederlandse rechtssysteem. Nog erger wordt het als ik het over de personen zou moeten hebben die het toepassen.
Dat het in ons land mogelijk is dat iemand met een vooropgezet plan de toekomstige premier vermoordt en na twaalf jaar weer een vrij man kan zijn, dat ligt aan het systeem én zijn toepassing. Rechters hebben een wel heel grote vrijheid als het gaat om het toepassen van het recht; je hoeft alleen maar de overwegingen onder de vonnissen in de kwesties Fortuyn en Van Gogh naast elkaar te leggen.
Volkert van der G. staat in mei 2014 weer op straat, dat staat vast, en het geneuzel over zijn proefverlof is in die zin gerommel in de marge. Ik ga ervan uit dat Teeven het aandurft dat proefverlof te weigeren ondanks een anders luidend advies. Die ruimte heeft Teeven en als de maatschappelijke onrust, die een weigeringsgrond zou kunnen zijn, er nog niet was: nu is hij er wel.
Bram Moszkowicz schijnt ooit geantwoord hebben op de vraag van een journalist ‘of hij zich nooit bezwaard voelde als hij een crimineel wist vrij te pleiten’ dat de echte straf na dat vonnis kwam en bestond uit de rekening die Moszkowicz hem dan presenteerde.
Een variant zou het voor Volkert van der G. kunnen zijn dat het ergste deel van zijn straf nog moet komen: een leven lang achter je rug moeten kijken én een leven dat, als sommige mensen of groeperingen in de samenleving de daad bij het woord voegen, weleens van korte duur zou kunnen zijn.
Intussen hoorde ik woensdag ook al stemmen opgaan die bij de Staat – bij u en mij dus – de verantwoordelijkheid leggen om Volkert van der G. nu in een beschermingsprogramma te plaatsen, al dan niet met een nieuwe identiteit. Dat lijkt me nogal een gotspe, al was het maar in het licht van de discussie – destijds – over de beveiliging, of liever het ontbreken daarvan, van Pim Fortuyn. U kunt daar hier nog iets over nalezen uit een gekleurde maar daarom niet minder goed gedocumenteerde bron.
