De vraagstukken en dilemma’s van Tinder
Oké, ik geef het toe, ook ik zit op Tinder. En dat is geen uitzonderlijkheid, want de nieuwe dating-app is nogal populair. De afgelopen week ging Tinder zo’n 1,5 miljoen keer over de digitale toonbank.
Tinder is van een ongekende eenvoud. Bij veel datingsites dient eerst een volledig cv te worden ingevuld, inclusief of je een katten- of een hondenmens bent, of je van blauwe of groene ogen houdt, of je meer een kroeg- of een clubtype bent en of je liever wakker wordt gemaakt voor een lange strandwandeling dan wel een romantisch diner bij kaarslicht. De makers van Tinder hebben weinig op met zulke verlanglijstjes. Waarom zou je die moeite ook doen als Facebook toch al alles van je weet?
En dus vist de app een paar foto’s van je profielpagina en gaat op zoek naar een leuke man/vrouw in jouw buurt, met wie je met een beetje geluk nog wat gemeen hebt. En zo kan het gebeuren dat ik op dit moment echt een ontzettende klik meen te hebben met meisjes die net als ik op Facebook hebben aangegeven fan te zijn van Henk’s Fashion. En dat is niet omdat ik zo van vrouwen met een ‘pittig kapsel’ houd.
Hartstikke leuk natuurlijk als je toekomstige date toevallig ook ontzettend fan blijkt te zijn van The Beatles, Humans of Utrecht en Nespresso, maar daarop valt natuurlijk geen duurzame relatie te bouwen. Tinder positioneert zich daarom als het absolute tegenovergestelde van The Voice of Holland: staat een hoofd je niet aan, dan veeg je dat met één veeg van de duim de vergetelheid in.
En dat is dan ook wat ik momenteel elk moment dat ik even doelloos met m’n telefoon bezig ben doe. Lekker tijdens een treinreis Rotterdam-Amsterdam haast gedachteloos bepalen met welk meisje ik mogelijkerwijs het gesprek wil aangaan. Anderhalve seconde is opeens meer dan genoeg om te bepalen wie de moeite waard is; meisjes die zich nogal laten voorstaan op hun maatschappelijk engagement vallen af, liefhebsters van inheemse diersoorten ook.
Het leukst wordt het als je tijdens het vlees keuren stuit op iemand die je blijkt te kennen. Dan voltrekt zich een proces waarop de liefhebbers van speltheorie nog een studie zouden kunnen loslaten. Ga je aangeven dat je deze persoon leuk vindt als je het risico loopt óf in een vrij gênant chatgesprek terecht te komen óf keihard te worden afgewezen? En ga je elkaar er later nog eens mee confronteren dat jullie beiden op Tinder zitten? Ik zal niet de eerste zijn die een bekende spot die helemaal niet op zoek zou moeten zijn naar iets nieuws.
Het zijn deze vraagstukken en dilemma’s die Tinder vooralsnog niet het laagdrempelige medium maken dat online daten definitief uit de taboesfeer trekt. Sinds ik begonnen ben met Tinder heb ik inmiddels tien keer een match gevonden. Op één persoon na heeft echter niemand het aangedurfd een gesprek met mij aan te gaan. Toegegeven, ook ik ben nog niet over m’n drempelvrees heen. Online vlees keuren is ontzettend leuk, maar het vlees moet natuurlijk niet opeens een stem krijgen. Voor je het weet vind je jezelf terug op een pagina vol pijnlijke Tinder-gesprekken.
