Hoi herfst(depressie)
Je hebt je zo lang verborgen gehouden. Je liet de zomer zijn in al z’n glorie: warm, stralend, vooral lang. Tot nu. Wat een entree. En we hadden geen tijd om afscheid te nemen van die zomer. Abrupt is het juiste woord. Hoi, herfst.
Leuk dat je er weer bent, we houden best van de koelere dagen, van de regen die tegen ruiten slaat of desnoods in je gezicht als je fietst. Van wind die je hoort zoeven om het huis, als je stil genoeg bent. Van warme, wollen vesten dragen. Maar je kwam wel erg plotseling binnengestormd…
We kochten nog ijsjes
Een paar dagen geleden zat ik zonder jas op een terras. In de zon. Ja, de avonden waren frisser en de ochtenden waren al koud, maar in de middag was het stralend. Warm tot in oktober. De ijscoman om de hoek was nog open, we kochten ijsjes na school.
Als donder aan een stralende hemel was je er plotseling. In mijn hoofd was ik nog op wereldreis en aan het dromen dat alles kan (alles kan alleen in de zomer). In het echt rende ik nog langs de rivier in de avondschemering. Zonder trui.
Terstond depressief
Met de regen en de storm waren daar ook ineens de donkere gedachten. Niets zee, strand en blauwe lucht. Niets je afvragen waar dat vliegtuig naartoe vliegt en of je daar ook heen zou willen. Door de wolken zie je geen vliegtuig meer. Het is donker totdat het avond wordt. Donker zoals het in Scandinavische landen vanaf nu donker is, landen waar je het risico loopt terstond depressief te worden.
Twee jaar geleden kregen we in Stockholm een lift van een hoge man van Volvo (die we tegenkwamen in de Acne-outletstore, die ver buiten de stad lag, en omdat het zo hard sneeuwde, bood hij ons die lift aan). Het was een keurige man in een blauwe gewatteerde jas, in een nieuw model Volvo. Hij vertelde dat het zo’n uitdaging was: leven in Stockholm in november. Drie uur per dag hadden ze licht, als ze geluk hadden. Zelfs als je alle andere dingen in het leven hebt (een gezin, liefde, vrienden, leuk werk, een groot huis, geld, hobby’s) is donkerte een uitdaging. Zelfs deze vooraanstaande meneer wist ieder jaar niet goed hoe hij de depressie buiten de deur kon houden.
Ik zeg alvast af voor zaterdag
Het is tijd voor stamppot. Voor het binnen zo gezellig mogelijk proberen te maken maar toch een beetje treurig zijn. Voor veel te veel nieuwe kleren kopen en decembercadeaus, zodat je het pijnlijke minder voelt. Voor afspreken op zaterdagavond met vrienden en dan toch niet de deur uit willen. De storm slaat een stuk in de autoruit.
Een mail van thuisbezorgd.nl komt binnen, daar zal de omzet van nu af aan weer stijgen.
In de Turbine Hall van het Tate Modern in Londen zag ik eens een kunstwerk van Dominique Gonzalez-Foerster over de wereld over vijftig jaar, die geteisterd zou worden door een nooit eindigende regenstorm. Als er een hel bestaat, is het daar zoals in Gonzalez-Foersters kunstwerk.
Dag zomer, vaarwel. Het ga je goed. Vlieg maar weer naar de andere kant van de wereld. Ik mis je nu al.
