Spring naar de content

Het mag: rommelig leven!

Twee weken geleden stond een groot interview met de Amerikaans feministe en Slate-columniste Katie Roiphe in de Volkskrant. Een paar weken daarvoor werd haar boek al besproken in Elle, en onlangs op nrc.nl. In dat boek, Lof van het rommelige leven, bepleit ze een rommeliger leven voor haar welgestelde, overbezorgde en gelukkig getrouwde omgeving in Brooklyn.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Pauline Bijster

Dat concept blijkt velen aan te spreken. Misschien omdat we in Nederland al wat rommeliger leven dan in haar thuisland Amerika. Misschien ook omdat iedereen op zijn eigen manier dat ‘rommelig’ op zichzelf kan betrekken. Bij de talkshow Weijers & Van Saarloos in Spui25, waar Roiphe te gast was, las Hanna Bervoets een van haar columns voor ter illustratie van een rommelig leven. In haar geval: een katerdag waarop je niet echt iets uitvoert. In het geval van de Elle-journaliste: zij vond op je dertig-en-nog-wat-ste tot laat in de kroeg hangen rommelig en was blij dat ze het van Roiphe mocht blijven doen.

Roiphe noemt alleenstaand ouderschap een voorbeeld van rommelig leven. En níet overbezorgd zijn als ouder maar je kind bijvoorbeeld alleen naar school laten fietsen. Er niet altijd tiptop uitzien. Scheiden. Genieten van alleen zijn. Ongezond eten. In de talkshow noemde ze de televisieserie Mad Men als voorbeeld van rommelig leven. Zwangere vrouwen die een sigaret opsteken zijn rommelig, de baas die het met zijn secretaresse doet is het ook.

Het spreekt iedereen aan
Kortom: alles wat je anders doet dan hoe het hoort, is een beetje rommelig. Alles wat niet direct nuttig is of verstandig. Alles waar je later misschien spijt van krijgt. Of niet. Dus omarmen we Roiphes boek, want wie wil niet horen dat zijn of haar guilty pleasures eigenlijk heel oké zijn. Dat je je er niet voor hoeft te schamen en dat we elkaar niet zo moeten be(voor)oordelen. We mogen er een potje van maken! En iemand heeft daar een lofrede op geschreven.

In de talkshow stelde Simone van Saarloos de intelligente vraag of het rommelige in bijvoorbeeld Mad Men wellicht niet alleen kan bestaan bij de gratie van de perfectie van de rest van de Mad Men-wereld. Iedereen is knap, tot in de puntjes gestyled en rijk. Ik vroeg me datzelfde af bij Roiphe. Zij is zelf erg knap, tot in de puntjes gestyled en blijkbaar rijk genoeg om in de hipste wijk van de wereld te wonen en haar kinderen op school naar school te sturen tussen de kinderen van advocaten en bankdirecteuren. Ze heeft haar leven voor elkaar, helemaal perfect; het enige dat ‘messy’ is, is dat ze twee kinderen heeft van twee verschillende vaders, die geen van beiden meer bij haar gezin wonen.

Je kunt ook meteen rommelig beginnen
Toen ik zwanger was van mijn eerste kindje, was ik 23 en nog aan het studeren. De vader was meteen weg. Ik had geen geld, nog geen diploma, een huurhuis met tochtgaten. Iedereen vroeg waarom ik geen abortus liet plegen. Iedereen had er een mening over. Niemand zei toen dat ‘een beetje rommelig’ beginnen, zoals wij deden, ook best kan. Want rommelig leven zonder succesvol te zijn is waarschijnlijk minder aantrekkelijk dan rommelig leven terwijl je wél succesvol bent.

Tot nu toe dan. “For Pauline. In messy life solidarity! Best, Katie,” schreef ze in mijn exemplaar van haar boek. Het kon gewoon, rommelig beginnen. Alles kwam goed. En tegelijkertijd zijn er nog steeds allerlei ongebruikelijke dingen in ons leven. Maar ik ben blij dat ik nu bij een intellectueel-geaccepteerde groep rommeligen mag horen. Dank je, Katie.