Alle 13 kansloos (ons leven in overzichtslijstjes)
Ik ben het beu. Kotsziek. Spuugzat. Echt. Ik wil niet meer. Het moet ophouden. En wel nu direct. Ik heb het over lijstjes. Overzichtslijstjes om precies te zijn.
Sinds ik columnist ben heb ik een paar dingen geleerd:
1. …
2. …
3. euhhh…
Nou ja, in ieder geval heb ik geleerd dat Lijstjes belangrijk zijn. Lijstjes worden veel gelezen en veel gelezen worden is goed. Dat betekent namelijk dat de meeste mensen het leuk vinden wat je doet en leuk gevonden worden is goed. Erg goed zelfs. De meeste mensen bepalen namelijk wat de rest te lezen krijgt en als dit allemaal leuk en aardig is kunnen we gewoon rustig gaan slapen en hoeft niemand meer zijn hoofd te breken over moeilijke dingen. En dat is goed. Iedereen weet dat moelijke dingen niks opleveren behalve stress, geldtekort, tijdtekort, ongelukken in en om het huis en dus weer stress, etcetera. Kortom, dom is leuk is goed.
Alle vijftig ranzig
Lijstjes geven ons het gevoel dat alles rond en af is. Want ook al dondert de halve wereld in elkaar, lees een overzichtslijstje en alles valt weer genadig op zijn plek. Maakt niet uit wat er in staat. Alle dertien goed, alle vijftig ranzig, alle driehonderd hysterisch, zinloos of geil, alles volstaat. Het gaat puur om het korstondige gevoel van bevrediging. Eigenlijk zijn lijstjes een soort van drugs. Instant pseudo zingeving. Opium voor het volk. Het wachten is op de eerste lijstjesverslaafde die cold turkey in een afkickkliniek schuimbekkend zit te krijsen om zijn dagelijkse overzichtsdosis.
Bloedeloze opsommingen
Het fijne van lijstjes is dat de mogelijkheden schier onuitputtelijk zijn. Als je op dit moment besluit de rest van je leven enkel en alleen nog te wijden aan het maken van lijstjes verveel je je nooit meer. Gegarandeerd. Er is geen dankbaardere hobby denkbaar. Zelf doe ik er ook graag aan. Stiekem natuurlijk, dat begrijpt u, het blijft toch een beetje sneu, dat bloedeloze opsommen van zaken die er geen reet toe doen.
Alle zeven zinloos
Zinloos of niet, ik wil u toch mijn favoriete lijstjes niet onthouden, zo op de grens naar het nieuwe jaar. Een greep:
1. Uit de meest gelezen boeken voor dyslectici met het syndroom van Asperger de onbetwiste nummer één: ‘Empaatie is niet egt mijn ding’
2. Het meest gezongen karaokelied tijdens PVV kerstborrels: ‘Hij was maar een neger’ van de Zangeres zonder Naam.
3. De meest stiekem gegoogelde zoekopdracht tijdens draadsaaie nachtmissen waar je heen moét van je schoonfamilie: Alle begin is krap (fistfucken voor beginners)
4. Beste nooit verschenen boek: De zieke vijf gaan op reis.
5. Populairste kerstplaat onder pedofielen.
6. De 10 domste ‘bekend-van-tv-producten’.
7. De 10 meest zinloze hondenproducten (waaronder de ongeëvenaarde moet-je-zien poeptent).
Sorry, het is allemaal niet bepaald verheffend te noemen en dit was dan ook het laatste lijstje dat u van mij zult lezen dit jaar. Heus. Dat beloof ik.
Dichter Johanna Geels beschrijft de absurdistische en poëtische kant van de dagelijkse dingen.
