De keeper die een halfuur lang de beste keeper ter wereld was
Tussen 1999 en 2010 was Henri Francillon dood. Tenminste, voor de wereld. En wie voor de wereld dood is, is het op z’n minst al half echt.De geschiedenis van Henri Francillon begint op 15 juni 1974.
WK in West-Duitsland.
Voor even de beste
51.000 toeschouwers in München zijn getuige van het debuut van Haïti op een groot voetbaltoernooi. De Haïtianen staan tegenover Italië, de vice-wereldkampioen van vier jaar eerder.
Dat wordt een slachtpartij, is de algemene verwachting.
Na een halfuur staat het echter nog steeds 0-0. De Italianen hebben zeker al zo’n vijftien keer het Haïtianen doel onder vuur genomen, maar tevergeefs. In dat doel staat Henri Francillon en Henri Francillon keept die vijftiende juni de wedstrijd van zijn leven.
Italië zal de wedstrijd uiteindelijk met 3-1 naar zich toe trekken, maar de echte winnaar van Italië-Haïti is Francillon.
Hij is, voor even, de beste keeper ter wereld.
Haïti verliet het WK met een doelsaldo 2-14. Er zijn maar weinig keepers die aan een dergelijke campagne een contract in het buitenland overhouden, maar Henri Francillon is een van hen.
Cafe Betthupferl
Twee dagen na de laatste poulewedstrijd (1-4 tegen Argentinië) zitten Henri (die sinds enkele weken eigenaar is van een door dictator Baby Doc gedoneerd in- en exportbedrijfje) en bondscoach (en gelegenheidstolk) Antoine Tassy in Café Betthupferl in het centrum van München.
Café Betthupferl is het café van Max Merkel.
Max Merkel is niet alleen kroegbaas, maar ook trainer van 1860 München.
Na afloop van het gesprek is Henri Francillon keeper van 1860. In zijn zak zit een contract voor DM 2000,- per maand, plus 750 mark per gespeelde wedstrijd.
In zijn eerste seizoen speelt Francillon maar een handjevol wedstrijden voor 1860. De club wil van hem af: Francillon spreekt nog altijd geen woord Duits en is bovendien nog niet half zo’n goede doelman als dat ene halfuurtje tegen Italië deed vermoeden.
Na nog een verloren seizoen keert hij terug naar Haïti.
Avontuur mislukt.
Decennialang blijft het stil rond Henri Francillon. Zijn naam duikt nog af en toe op in de Haïtiaanse politiek, onder meer als senator tijdens het bloedige regime van Baby Doc, tot in 1999 wordt gemeld dat hij bij opstanden op het eiland is doodgeschoten.
Vrachtwagenchauffeur
Echter, Henri Francillon is nooit doodgeschoten. Dat ontdekt de Münchner Abendzeitung, die hem opspoort in de Verenigde Staten. Wat blijkt: na het eind van het Doc-tijdperk ontvluchtte hij het eiland met vrouw en kinderen, om in Florida neer te strijken. Daar werkte hij jarenlang als vrachtwagenchauffeur.
Inmiddels woont hij al weer jaren in Massachusetts, waar hij voetbaltrainer is. Zo af en toe, als het zo uitkomt, plukt hij nog wel eens een bal uit de kruising. Goed, maar zo goed als dat ene halfuur op 15 juni 1974, nee, zo goed werd Henri Francillon nooit meer.
