Spring naar de content

Waarom in Nederland zo weinig e-books worden verkocht

Nog geen twee miljoen e-books zijn er vorig jaar in Nederland (via het Centraal Boekhuis dan) verkocht, nog steeds minder dan vijf procent van de totale boekenomzet in ons land.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Geert Poorthuis

Daarmee blijven we ver achter bij andere landen, zoals de VS en Groot-Brittannië. Daar zijn twee oorzaken voor aan te wijzen: het aanbod blijft te beperkt, en de consument is huiverig voor de vorig jaar op grote schaal geïntroduceerde watermerk-beveiliging omdat die persoonsgegevens van de boekenkoper opslaat.

Deze week liet het Centraal Boekhuis weten dat Nederlanders in 2013 1,95 miljoen e-books hebben gekocht, en hoewel dat een verzesvoudiging is in vergelijking met 2010 (toen bleef het aantal steken op 350.000) blijft er sprake van een nichemarkt. Dat is alleen al merkwaardig omdat zowat alle Nederlanders inmiddels in het bezit zijn van een smartphone, tablet of e-reader, die in principe prima geschikt zijn voor het lezen van een boek. Als we het aantal leesapparaten in Nederland (conservatief) schatten op 5 miljoen, dan heeft nog niet de helft van de bezitters vorig jaar een digitaal boek gekocht.

Dat heeft natuurlijk in de eerste plaats te maken met het aanbod. Uit cijfers van datzelfde Centraal Boekhuis blijkt dat er 80.000 verschillende papieren boeken leverbaar zijn tegenover nog geen 30.000 digitale: 28.319 om precies te zijn. Meer dan de helft van de boekenvoorraad is dus nog steeds niet digitaal te verkrijgen, wat merkwaardig is, omdat het opslaan en leveren van e-books veel makkelijker is dan van grote voorraden papieren exemplaren. Uitgevers doen dus nog steeds te weinig hun best om de complete ‘backlist’ van boeken te digitaliseren. En dat kost ze elk jaar geld.

Slechter nog voor de acceptatie van e-books in ons land is de overstap naar een nieuwe manier van beveiliging. Waar voorheen de boeken waren beveiligd met het (makkelijk te kraken) Adobe DRM, zijn de uitgevers vorig jaar in groten getale overgestapt op het vermaledijde Watermerk. Dat maakt het weliswaar makkelijker om het digitale boek op verschillende apparaten te lezen en uit te lenen aan vrienden, maar het registreert ook de persoonsgegevens van de oorspronkelijke koper. Inmiddels is op 80 procent van de e-books van het Centraal Boekehuis zo’n Watermerk aanwezig.

Die registratie is niet bedoeld als garantie voor als het e-book het niet meer doet, en zelfs niet als marketingtool om de lezer te wijzen op nieuwe aanbiedingen. Nee, het is een anti-piraterijmaatregel, die de boekkoper criminaliseert. Het Centraal Boekhuis controleert actief op downloadsites en geeft aan de Stichting Brein de namen door van boekbezitters die daar (tegen de regels in) boeken aanbieden, ook als dat buiten de schuld van de koper is gebeurd. Over deze schande is vorig jaar enige ophef ontstaan, tot in het parlement toe. Geen wonder dat de digitale lezer huiverig is geworden en nog steeds naar andere oplossingen zoekt.

Onderwerpen